บูชาบุคคลที่ควรบูชา : หน้า 276/586

ธรรมะเพื่อประช บูชาบุคคลที่ควรบูชา ๒๗๕ พระเจ้าพิมพิสารส่งเสด็จพระบรมศาสดาแล้ว ทรงรับสั่ง ให้นายสุมนะเข้าเฝ้า ตรัสยกย่องการกระทําของเขา ที่กล้า สละชีวิตเพื่อบูชาพระพุทธองค์ และได้พระราชทาน ช้าง ม้า ทาส ทาสี นารีผู้ประดับด้วยเครื่องอลังการ อย่างละ ๘ พร้อมทั้ง บ้านส่วย และทรัพย์ ๑ พันกหาปณะ กับเครื่องประดับชื่อว่า มหาปสาธน์ แก่เขา พระอานนท์ได้ทูลถามพระพุทธองค์ถึงผลของการบูชาที่ นายสุมนมาลาการได้กระทำว่า จะมีผลเป็นอย่างไร พระพุทธ องค์ตรัสว่า “อานนท์ นายมาลาการนี้ สละชีวิตเพื่อเรา ทําการบูชา ด้วยดอกไม้ จักไม่ไปสู่ทุคติตลอดแสนกัป จะท่องเที่ยวไปใน เทวโลกและมนุษยโลก ต่อไปภายภาคหน้าจะได้เป็นพระปัจเจก พุทธเจ้า นามว่าสุมนะ” จะเห็นได้ว่า การบูชาบุคคลที่ควรบูชามีอานิสงส์ยิ่งใหญ่ แม้จะเป็นเพียงอามิสบูชา แต่ถ้าหากทำถูกที่ ถูกทักขิไณยบุคคล และทําด้วยจิตเลื่อมใสในพระรัตนตรัยแล้วย่อมได้รับผลอันไพบูลย์ ดังนั้นการบูชาบุคคลที่ควรบูชา จึงได้ชื่อว่าเป็นมงคลอย่างยิ่ง ไม่ว่าท่านผู้ควรบูชาทั้งหลาย จะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ก็ตาม การ บูชาก็มีอานิสงส์ไพศาลเช่นกัน ดังเช่นที่พระพุทธองค์ได้ตรัสไว้