การบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า : หน้า 290/586

ธรระพี ประช บูชา พุท ธะ พ บ พระภายใน ២៨៩ นับจากก้าวแรกของชีวิตที่เราเกิดมาเป็นมนุษย์จนถึง ปัจจุบัน หากเราย้อนความทรงจําไปในอดีต เราจะพบทั้งสิ่งที่ดี และไม่มีที่ทําผ่านมา ถ้าเป็นสิ่งที่ดีก็ทำให้จิตใจเบิกบานสดชื่น หรือเราอาจรู้สึกหงุดหงิดกับการกระทําที่ไม่ดีของเราเอง ดังนั้น ถ้าพิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว หากพบว่าสิ่งใดเป็นบาปอกุศล ก็ให้ตัดทิ้งไป คงไว้แต่ความดี นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เราจะสร้าง แต่ความดีเพื่อพบสุขในบั้นปลาย ดีกว่าตามรอยกิเลส แล้วเสวย ทุกข์ในวันข้างหน้า ขอให้เราอดทน ก้าวเดินไปบนเส้นทางแห่ง ความดี พร้อมกับหมั่นทำใจให้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกาย สักวันหนึ่ง เราจักก้าวถึงบันไดขั้นสูงสุด ได้บรรลุถึงฝั่งแห่งพระนิพพานอัน เป็นเอกันตบรมสุขอย่างแน่นอน มีวาระพระบาลีใน ปัจจุปัฏฐานสัญญูกเถราปทาน ว่า “ผู้ใดพึงบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้เป็นนายกของโลก ยังดำรงพระชนม์อยู่ก็ดี พึงบูชาพระธาตุแม้ประมาณเท่า เมล็ดผักกาดของพระพุทธเจ้าแม้นิพพานแล้วก็ดี เมื่อจิตอัน เลื่อมใสของผู้นั้นเสมอกัน บุญก็มีผลมากเสมอกัน” การบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ถือเป็นการบูชาอันสูงสุด เพราะพระองค์เป็นสุดยอดของบรรดาผู้ควรบูชาทั้งหมด เสมือน เขาพระสุเมรุเป็นประมุขของบรรพตทั้งหลาย ดวงสุริยาเป็นเลิศ