ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ชื่อนั้นสำคัญไฉน
๔๖๕
เขาออกเดินทางต่อไปเรื่อยๆ พร้อมกับขบคิดหาชื่อเป็นร้อยๆ
ชื่อทีเดียว บังเอิญว่าไปพบคนแปลกหน้า ซึ่งกําลังหลงทาง
พอตัวเองบอกหนทางแล้ว จึงอยากตั้งชื่อว่า ปันถกะ แปลว่า
ผู้ชำนาญในเส้นทาง แต่ก่อนจากกัน ได้ไต่ถามคนหลงทางว่า
ชื่ออะไร เผื่อว่ามีโอกาสพบกันครั้งต่อไปจะได้ทักทายกันได้ถูกต้อง
พอทราบว่าชื่อปันถกะเท่านั้นแหละ มาณพหนุ่มก็อึ้งไปชั่วครู่
พร้อมกับสอนตัวเองว่า จะชื่อปันถกะหรืออปันถกะก็หลงทางได้
เหมือนกัน จึงรู้สึกปล่อยวางในเรื่องที่จะตั้งชื่อใหม่
จากนั้นก็เดินทางกลับไปหาพระโพธิสัตว์ กราบเรียนท่าน
อาจารย์ว่าธรรมดาคนเราถึงจะชื่อว่าชีวกหรืออชีวก คงตายเท่ากัน
ถึงจะชื่อ ธนปาลี หรืออธนปาลี ก็เป็นมหาทุคคตะได้เหมือนกัน
ถึงจะชื่อปันถกะหรืออปันถกะก็หลงทางได้เหมือนกัน ชื่อเป็น
เพียงบัญญัติสําหรับเรียกกันเท่านั้น ความสําเร็จเพราะชื่อ มิได้
มีเลย ความสำเร็จมีได้เพราะการกระทำเท่านั้น พอกันทีเรื่องชื่อ
สำหรับกระผม กระผมขอใช้ชื่อปาปกะตามเดิมดีกว่า
เราจะเห็นว่า ชื่อเป็นเพียงสรรพนามใช้เรียกขานกัน
เท่านั้นเอง ชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้แล้ว ไม่จําเป็นจะต้องไปเสียเวลา
เปลี่ยนใหม่ การไม่เปลี่ยนชื่อใหม่ นอกจากจะได้ชื่อว่าไม่หลงไป
ตามกระแสนิยม ไม่งมงายในเรื่องฤกษ์ยาม ไม่เอาชื่อตัวเองมา