บทแห่งความเพียรและคุณธรรม : หน้า 111/586

Bะเพื่อประช ชี้หนทางสว่าง ๑๑๐ วันหนึ่ง ท่านไปจับพระราชาทั่วทั้งชมพูทวีป เพื่อ บูชายัญรุกขเทวดาประจําต้นไทร ยกเว้น พระเจ้าสุดโสม ซึ่งเป็น พระโพธิสัตว์ เพราะพระองค์เคยแนะนำสั่งสอนในสมัยที่เรียน อยู่ด้วยกัน ฝ่ายรุกขเทวดามีความกังวลใจ ไม่ปรารถนาจะให้ ใครมาทําบาปที่วิมานของตนเอง จึงไปเข้าเฝ้า ท้าวจาตุมหาราช และ ท้าวสักกะ เพื่อขอให้มาช่วยห้ามโจรด้วย ท้าวสักกะแนะนำว่า ให้บอกโจรไปจับพระเจ้าสุตโสมมา อีกองค์หนึ่ง พระเจ้าสุตโสมท่านเป็นบัณฑิต มีปัญญามาก พระองค์จะสั่งสอนโจรโปรสาทให้กลับใจ เลิกกินเนื้อมนุษย์ รุกข เทวดาก็ทําตาม ไปแสดงอานุภาพให้โจรเห็น แล้วบอกให้ไปจับ พระเจ้าสุตโสมมา วันรุ่งขึ้นโจรไปจับพระเจ้าสุดโสม ในขณะที่ ทรงสรงสนานอยู่ เผอิญวันนั้น พระเจ้าสุดโสมมีสัญญาว่า จะกลับไปฟัง ธรรมจากพราหมณ์ เพราะพระองค์เป็นผู้รักษาสัจจะและใฝ่ใน การศึกษา จึงบอกโจรว่า จะขอกลับไปฟังธรรมจากพราหมณ์ ตามสัญญาก่อน แล้วจะกลับมาให้กิน ตอนแรกโจรโปริสาทไม่ ยอมเชื่อว่า คนที่พ้นจากมือของตนไปแล้วจะยอมกลับมาอีก แต่ ครั้นพระเจ้าสุตโสมปฏิญาณถึงสัจจะของพระองค์ แล้วจะ ทำการสาบาน จึงยอมปล่อยตัวไป และคิดว่า ถ้าพระเจ้าสุตโสม ไม่กลับมาก็ไม่เป็นไร ตนเองก็เป็นกษัตริย์เหมือนกัน จะเอาเลือด