ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
บูชาบุคคลที่ควรบูชา
๒๗๒
ชื่อ “สุมนะ” ทุกๆ เช้า เขาจะนำดอกมะลิ ๔ ทะนาน ไปถวาย
พระเจ้าพิมพิสาร และจะได้ทรัพย์มาเป็นค่าดอกไม้วันละ 6
กหาปณะเป็นประจำ
วันหนึ่ง ขณะที่เขาถือดอกไม้จะนำไปถวายพระราชา
พระบรมศาสดาเสด็จมาบิณฑบาต พร้อมด้วยหมู่ภิกษุสงฆ์
จํานวนมาก พระพุทธองค์ทรงเปล่งฉัพพรรณรังสีออกจากพระ
วรกาย นายสุมนะเห็นแล้วเกิดความเลื่อมใสศรัทธามาก อยาก
จะถวายดอกมะลิทั้ง ๔ ทะนาน ที่ถืออยู่ในมือ เพื่อเป็นพุทธบูชา
เขาคิดว่า “ถ้าหากพระราชาไม่ได้รับดอกไม้เหล่านี้ในวันนี้
เราอาจจะถูกประหาร หรือถูกเนรเทศออกจากแว่นแคว้นก็ได้
แต่ก็ช่างเถอะ เพราะถึงพระราชาจะทรงอนุเคราะห์เรา ด้วย
การพระราชทานทรัพย์เป็นค่าดอกไม้ ก็คงพอเลี้ยงชีวิตได้แค่ใน
ภพชาตินี้เท่านั้น แต่การบูชาพระบรมศาสดาด้วยดอกไม้เหล่านี้
จะทําให้เราได้รับความสุขทั้งในโลกนี้และโลกหน้า
เขาคิดอย่างนี้แล้วก็ตัดสินใจสละชีวิต โปรยดอกไม้ทั้ง
๘ ทะนาน บูชาพระบรมศาสดาทันที
ทันใดนั้น สิ่งอัศจรรย์ก็บังเกิดขึ้น คือ ดอกมะลิทั้ง ๔ ทะนาน
ไม่ได้ตกถึงพื้นดินเลย ดอกมะลิ ๒ ทะนาน ได้กลายเป็นเพดาน
ดอกไม้ แผ่อยู่เหนือพระเศียรของพระบรมศาสดา อีก ๒