ธรรมะเพื่อประช : หน้า 484/586

ธรรมะเพื่อประช บุญ ห า ช่ อ ง ค อ ย ส่งผล ៤៨៣ ทั้งหลายได้แปลงกายเป็นมนุษย์มาอุ้มเด็กไปวางไว้ในเรือนของ คนเฝ้าป่าช้า คนมีบุญไปอยู่ที่ไหนก็จะเป็นที่รัก เด็กคนนี้ก็เช่นกัน ทันทีที่คนเฝ้าป่าช้าเห็นเข้าเท่านั้นเขาเกิดความรักเหมือนลูกในอุทร จึงเลี้ยงดูอย่างดี และให้มีนามว่า โสปากะ เพราะเกิดและเติบโต ในป่าช้า เมื่อโสปากกุมารอายุได้ ๗ ขวบ บุญเก่าที่ได้สั่งสมมาจน เต็มเปี่ยมบริบูรณ์ทำให้เด็กน้อยอยู่ในข่ายพระญาณของพระผู้มี พระภาคเจ้า พระพุทธองค์จึงเสด็จไปที่ป่าช้า เพื่อโปรดกุมาร แม้เด็กน้อยมีอายุเพียง ๗ ขวบ แต่บุญเก่าในตัวตักเตือน ทันทีที เห็นพระบรมศาสดา เด็กน้อยเกิดจิตเลื่อมใส ปรารถนาที่จะ บรรพชา พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเห็นเหตุในอดีต จึงทรงแสดง ธรรมเกี่ยวกับอนิจจสัญญา ทำให้เด็กน้อยซาบซึ้งและแทงตลอด ในเรื่องนั้น พระผู้มีพระภาคทรงประทานการบวชให้ หลังจาก บรรพชาก็บำเพ็ญสมณธรรม และสามารถบรรลุธรรมเป็นพระ อรหันต์ในป่าช้านั่นเอง เราจะเห็นว่า บุญที่ทุกๆ คนได้สั่งสมไว้ จะคอยหาโอกาส ส่งผลตลอดเวลา เพื่อให้เราได้สมปรารถนาในชีวิต บุญจะเป็น เหมือนพี่เลี้ยงคอยประคับประคองผู้เป็นเจ้าของ ให้ไปถึงฝั่งของ ชีวิตที่สมบูรณ์ คือให้ได้บรรลุมรรคผลนิพพาน ดังเช่นชีวิตของ