การสอนธรรมะของนารทฤๅษี : หน้า 267/586

Bะเพื่อประช สัมมาทิฏฐิ (๙) ๒๖๖ ท่านฤๅษี ขอท่านจงเป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า เสมือนกับนํ้าดื่มแก้ กระหายในเวลากระหายน้ำ ขอท่านจงเป็นเหมือนเกาะเป็นที่ อาศัยในห้วงมหาสมุทร และขอท่านจงเป็นเหมือนประทีปส่อง สว่างในที่มืดของข้าพเจ้าด้วยเถิด ท่านฤาษี ขอท่านจงสอน อรรถและธรรมแก่ข้าพเจ้า ในกาลก่อนข้าพเจ้าได้ประพฤติผิดไป แล้ว ขอท่านจงบอกทางบริสุทธิ์แก่ข้าพเจ้า โดยที่ข้าพเจ้าไม่ต้อง ไปตกในนรกด้วยเถิด” เมื่อนารทฤๅษีเห็นว่า พระราชาทรงมีพระทัยอ่อนโยนแล้ว จึงสอนให้ประพฤติกุศลกรรมบถ ๑๐ ประการ ให้ดำรงมั่นใน ทศพิธราชธรรม เมื่อท่านพรหมนารทะทำให้พระราชากลับใจ มาเป็นสัมมาทิฏฐิบุคคลเช่นเดิมแล้ว ได้อันตรธานกลับขึ้นไป พรหมโลกเหมือนเดิม พระบรมศาสดาทรงแสดงพระธรรมเทศนานี้แล้ว จึง ตรัสสรุปว่า “พระเจ้าอังคติราชในสมัยนั้น คือ ท่านอุรุเวลกัสสปะ พระนางรุจาราชธิดาได้มาเป็นพระอานนท์ มหาพรหมโพธิสัตว์ คือ พระตถาคตในบัดนี้" เราจะเห็นได้ว่า การสําคัญผิด คือ เห็นผิดเป็นชอบ เห็นชั่วเป็นดี ที่เรียกว่า เห็นกงจักรเป็นดอกบัวนั้น หากไม่ได้ ยอดกัลยาณมิตรคอยชี้ทางสว่างให้ ชีวิตในสังสารวัฏย่อมพบแต่