ข้อความต้นฉบับในหน้า
กับเธอด้วยหรอก”
ธรรมะเพื่อประช
บูชาบุคคลที่
ลที่ควรบูชา
๒๗๔
นางรีบพาลูกไปเฝ้าพระราชา กราบทูลเรื่องราวทั้งหมด
เพื่อเอาตัวรอดว่า สิ่งที่นายสุมนะทำไปนั้น ขอให้เป็นเรื่องของ
เขาเพียงผู้เดียว ตนเองไม่ข้องเกี่ยวด้วย และจะขอหย่ากับนาย
สุมนะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
พระเจ้าพิมพิสารทรงเป็นสัมมาทิฏฐิ และบรรลุธรรม
เป็นพระโสดาบันแล้ว จึงมีศรัทธามั่นคงในพระรัตนตรัย พอได้
สดับแล้วพระองค์รู้สึกชื่นชมนายสุมนะ แต่ก็แกล้งทำเป็นพิโรธ
ตรัสว่า “เราต้องเอาผิดกับนายสุมนะให้จงได้
รับสั่งให้ภรรยานายสุมนะกลับไป แล้วพระองค์ก็รีบตาม
เสด็จพระบรมศาสดาไปตลอดทาง
พระบรมศาสดาทรงทราบว่า พระราชามีจิตเลื่อมใส
จึงเสด็จดำเนินต่อไปเพื่อให้พระราชาได้อนุโมทนาในการ
ทําความดีของนายสุมนะ พระองค์ไม่ทรงประทานบาตรให้ใครเลย
เสด็จไปจนถึงพระลานหลวง จึงได้ประทานบาตรแก่พระราชา
พระพุทธองค์เสวยภัตตาหารที่พระลานหลวง ทรงอนุโมทนา
แล้วจึงเสด็จกลับสู่พระวิหาร ซึ่งดอกไม้เหล่านั้นยังคงลอย
ติดตามพระองค์ไปตลอดเวลา จนกระทั่งเสด็จเข้าไปสู่พระคันธกุฏี
ดอกไม้จึงได้ตกลงที่ซุ้มประตู