ธรรมะเพื่อประชา: การทำความดีและเจริญสมาธิ : หน้า 363/586

ธรรมะเพื่อประช มหาบูชา นำพาสู่นิพพาน ๓๖๒ การทําความดีทุกอย่างถึงแม้จะไม่มีผู้ใดมารับรู้ แต่อย่าง น้อยก็มีตัวเราเองที่รู้และภาคภูมิใจ ยิ่งไปกว่านั้นเหล่าเทวดา ทั้งหลายที่เรามองไม่เห็น ก็ย่อมรับรู้และคอยอนุโมทนาบุญกับเรา ตลอดเวลา ฉะนั้นสมควรอย่างยิ่งที่เราจะต้องหมั่นทำความดี หมั่นให้ทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนาให้มาก โดยเฉพาะการเจริญสมาธิภาวนา ต้องทำให้ได้ในทุก อิริยาบถ ทำให้ได้ทุกๆ วันตลอดเวลา จนเราสามารถเข้าถึง ธรรมภายในได้ เราย่อมจะสมหวังและเป็นที่รักของเทวดาและ มนุษย์ทั้งหลาย มีวาระแห่งธรรมภาษิตที่มาใน ขุททกนิกาย อุปวาณ- เถราปทาน ว่า “ในครั้งนั้น ข้าพเจ้าเกิดเป็นคนรับจ้าง อาศัยอยู่ในพระ นครหังสวดี เห็นชนรื่นเริงยินดีแล้ว จึงคิดว่า เรือนพระธาตุ เช่นนี้ เป็นของพระผู้มีพระภาคพระองค์ใด พระผู้มีพระภาค พระองค์นี้โอฬาร ก็ชนเหล่านี้ยินดีแล้ว ย่อมไม่อิ่มในสักการะ ที่ทำอยู่ แม้ข้าพเจ้าจักกระทำสักการะแด่พระโลกนาถผู้คงที่ บ้าง ข้าพเจ้าก็จักเป็นทายาทในธรรมของพระโลกนาถเจ้า ผู้คงที่พระองค์นั้น ในอนาคตกาลบ้าง ข้าพเจ้าจึงเอาเชือก ผูกผ้าห่มของข้าพเจ้าอันซักขาวสะอาดแล้วคล้องไว้ที่ยอดไม้ไผ่