ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ผู้เลิศ ทางมีลาภ (๒)
๕๑๕
ข้าวกล้าออกรวง ปรากฏว่า ข้าวแต่ละต้นจะแตกงอกออกเป็น
ร้อยเป็นพันเมล็ด และเมื่อหว่านพันธุ์ข้าวลงในนา ๑ ไร่ จะได้ข้าว
ถึง ๕๐ - ๖๐ เกวียน ขณะขนข้าวขึ้นยุ้งฉาง ชาวเมืองต่างขอให้
พระนางสุปปวาสาจับที่ประตูของยุ้งฉาง แม้ข้าวในยุ้งฉางจะถูก
ขนออกไปเท่าไร แต่ก็ไม่รู้จักหมดสิ้น หรือแม้ข้าวที่อยู่ใน
หม้อข้าวก็เช่นเดียวกัน หากพระนางทรงจับหม้อข้าวใบไหน
แม้หม้อข้าวใบนั้นจะถูกมหาชนตักออกไปสักเท่าไร ก็ไม่รู้จัก
หมดสิ้น นี้เป็นบุญญานุภาพของบุตรผู้อยู่ในครรภ์ของพระนาง
ในสมัยนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ ป่ากุณ
ทิฐานวัน พระนางสุปปวาสาทรงพระครรภ์นานถึง ๗ ปี ๗ เดือน
๗ วัน ก็ยังมิได้ประสูติ ทรงได้รับทุกขเวทนาแสนสาหัส เมื่อไม่รู้
จะพึ่งใคร พระนางจึงข่มทุกขเวทนาด้วยการตรีกระลึกถึง
คุณของพระรัตนตรัย คือ พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ทรงตรัสรู้เอง
โดยชอบ ทรงแสดงธรรมเพื่อละความทุกข์ พระสงฆ์สาวกของ
พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น เป็นผู้ปฏิบัติดีแล้ว ได้ปฏิบัติ
ตามพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ได้ปฏิบัติเพื่อละทุกข์เช่นนี้
ความทุกข์แสนสาหัสย่อมไม่มีในพระนิพพาน ฉะนั้นพระนิพพาน
จึงมีแต่ความสุขโดยแท้
ครั้นระลึกถึงพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ