ธรรมะเพื่อประช : หน้า 376/586

ธรรมะเพื่อประช อยู่ในถิ่นที่เห นทีเหมาะสม ๓๗๕ กระโดดเขาตาย พระบรมศาสดาทรงล่วงรู้ด้วยพระญาณ ทรง อ๋าริว่า หากพระองค์ไม่ปลอบโยน อุปนิสัยแห่งมรรคผลของท่าน จะถูกทำลาย คือ จะตายก่อนโดยที่ไม่ได้บรรลุมรรคผล จึงทรง เปล่งพระรัศมีแสดงพระองค์ เสมือนเสด็จไปประทับอยู่เบื้องหน้า ของพระวักกลิ ในขณะนั้น ทรงเหยียดพระหัตถ์ออก แล้วตรัสว่า “มาเถิด วักกลิ อย่ากลัวเลย จงแลดูตถาคต เราจะยกเธอ ขึ้นเหมือนพยุงช้างขึ้นจากเปือกตม มาเถิดวักกลิ เธออย่ากลัว จงแลดูตถาคต เราจะยกเธอขึ้นเหมือนคนช่วยพระจันทร์ที่ถูก ราหูจับ” พระวักกลิได้ยินพระบรมศาสดาเรียกตน รู้สึกปลื้มปีติมาก ความเศร้าโศกที่มีอยู่มลายสิ้นไป เหมือนสระน้ำแห้งแล้งที่มีฝน ตกลงมาจนเต็ม และความปลื้มปีติทำให้กายเบา ใจเบา ตัวท่าน ได้ลอยขึ้นไปในอากาศ ท่านระลึกถึงพระดำรัสของพระบรมศาสดา พยายามชมปีติ เจริญวิปัสสนา และในที่สุดก็ได้บรรลุพระอรหัตต- ผลพร้อมด้วยปฏิสัมภิทา ๔ ในขณะนั้นเอง เราจะเห็นว่า การได้อยู่ในปฏิรูปเทส เช่นพระวักกลินั้น เป็นมงคลยิ่งแก่ชีวิต เพราะท่านอยู่ในกรุงสาวัตถี ซึ่งเป็นที่ตั้ง ของวัดเชตวันที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับอยู่นานที่สุด จึงมี โอกาสได้เห็นพระพุทธองค์ เห็นแล้วก็มีความศรัทธาเลื่อมใส