ข้อความต้นฉบับในหน้า
คตฺคตฺดูฏฺฐาน ในที่แห่งตนไปแล้วและไปแล้ว
สตฺถา อ. พระศาสดา อาณฺฉฺวา เสด็จมาแล้ว ปฐวีฉฺวา ตรัส
ถามแล้วว่า ภิกขุว่า คู่อฺอนิกญฺญ ท. ตุลฺม อ. เธอ ท. สนฺนิษฺฐานา
เป็นผู้พูงประชุมกันแล้ว กลาย ด้วยอ้อต่อ คาญาย นู อะไรหนอ
อดฺถู ย่อมมี เอตฺถิ ในกาลบัดนี้ อิติ ดังนี้ (วาน) ครับเมื่อคำว่า ภนฺฑ ข้าแต่พระองฺกูผู้เจริญ มย อ. ข้าพระองค์ ท. สนฺนิษฺฐานา
เป็นผู้พูงประชุมกันแล้ว ปจวิกาย ด้วยอ้อต่อเป็นเครื่องพรรณนา
ซึ่งแผ่นดิน อุบเหฎ วิริยฺดุมฺฐานา ในที่อ้นข้าพระองค์ ท. เทียว
ไปแล้ว (อมุหา) ย่อมมี (เอตฺถิ) ในกาลบัดนี้ อิติ ดังนี้ (เทติ
ภิกษุหนฺท ท.เหล่านี้ยาน วุตฺตา กรานฺทลนแล้ว วฎฺวา คฤสํ
แสดงว่า ภิกฺขุว่า คู่อฺอนิกญฺญ ท. อสา ปริวี อ. แผ่นดินนั่น พาทิ-
เปริ ฯ ชื่อว่าเป็นแผ่นดินอันมีนายอก (โหติ) ย่อมเป็น
ดูมเหฺ อาชฑฺตกํวิจิ ปริณามํ กาวอ อ. เถราํ
ซึ่งอันบริกรรม ในแผ่นดินอันเป็นไปในภาวนา วิญญู ย่อมควร อิติ
ดังนี้ อาสา ได้ทรงภายในแล้ว คาถา ซึ่งพระคาถา ท. เทว ๒ อิมา
เหล่านี้ว่า
โก อ. ใคร วิชสฺุตํ อัชฺญูแจํ อิมํ ปรํ จ
ซึ่งแผ่นดินนี้ด้วย (อิมํ) ยมโลกา จ ซึ่งยมโลก
นี้ด้วย อิมํ สทฺทํ มนุสโลกํ อ which มานุสฺโลกํ ซึ่งมนุษย์-
โลกนี้ อนฺเป็นไปกันด้วยเทวโลกด้วย โก อ. ใคร
ปอจาสติ จักเลือก ชมมปํ ซึ่งบานแหล่งธรรม