พระมามปะทูธและบทบาทของพระราชาในประวัติศาสตร์ไทย : หน้า 16/229

ประโยค๒ - คำฉันพระมามปะทูธถูกล ยกวิห้าแปล ภาค ๓ หน้า ๑๖ แล้วว่า มหาราช คู่ฉนมหานพิตร ตั ว อ. พระองค์ อิฎฺิศ ย่อม ทรงปรารถนา เม โรม วปสุมิ ให้ อันยังโรค ของอาตมาภาพ ให้ เข้าไปสงบ หรือ อิติ ดังนี้ ๆ (ราชา) อ. พระราชา (อาหาร) ตรัสแล้วว่า ภูฏ ฏ ขาเท่านผู้เจริญ สง ฯ ถวะ อ. พระราชา (อาหาร) กล่าวแล้วว่า มหาราช คู่ฉนมหานพิตร สง ฯ ถวะ ตัว อ. พระองค์ อิฎฺิศ ย่อมทรงปรารถนา ผางู่ ซึ่งความสงบเม แก่อามภามไพรี คู่ อ. พระองค์เปเสติ จงทรงส่งไป ม ซึ่งอามภามา สนภิกิ สู่สำนัก อนุตตาสิงคา ของอันตาวิสา ท. ดิติ ดังนี้ ๆ ราชา อ. พระราชา (สมปฏิฺจินดา) ทรงรับพร้อมแล้วว่า ภูฏ ฏ ขาเท่านผู้เจริญ สง ฯ ถวะ อ. ดิฬิ อิต ดังนี้ ๆ เตสาตปลัง ยงพระคามพระนามว่าเกษะนั่น นิปุชาเปฺวา ให้นอนแล้ว มูลเกลา มนต์เดียงน้อย อยู่โยนัส ทรงส่งไปแล้ว อนุเจ ฯ ซึ่งอำมาตย์ ท. ตุตรา ๔ นารามณจุปปูม ผู้อำมาตย์ชื่อว่า นาราตเป็นหัวหน้า (จวนเนิน) ด้วยพระคำสวา ตุมฺม อ. ท่าน ท. ตุตรา ทราบแล้ว ปวดตื่น ซึ่งความเป็นไป อยู่มุส สแห่งพระผู้เป็นเจ้า ม ม ของฉัน ปฏิณยยา พิงส่งไป สถาน ซึ่งสาสน์ มอฬุ เพื่อฉัน อิติ ดังนี้ ๆ กูปุนฑวายุโก อ. อันตวสิกชื่อว่าอัปปะ สตุวา ฟังแล้ว อามมัน ซึ่งกรมา อาซีสุ สแห่งอาจารย์ กูฏฺา กระทำแล้ว ปฏจุณคมม์