ประโยคโอวาทในพระธรรมบัติ : หน้า 166/229

ประโยคโอวาท - คำนี้พระธรรมบัติที่ถูกเขียน ยกศัพท์เปล ภาค ๑ หน้า ๑๖๖ อาห อ. เรา กะโม จะทำ อภิริยา ปูชา ซึ่งการบูชาบุคคลที่กระทำ ให้ยิ่ง สุดๆ แก่พระศาสดา กิน ไป อย่างไรหนอ จิต ดั่งนี้ อุปสนโท เมื่อไม่เห็น อญฺญู วัชฺชี วินัธา จินตฺตวา คิดแล้วว่า อาห อ. เรา ปูชาสามี จักษุชา ภวานตฺ ซึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้า อเมมิ ปูชพเถ ด้วยดอกไม้ ท. เหล่านี้ อดี คํนี้ จินตฺตวา คิดแล้ว ปูนา อีกว่า อิมานิ ปูผาน อ. ดอกไม้ ท. เหล่านี้ อุปปาจานาปูผาน เป็นดอกไม้ อันเป็นเครื่องบูชารถ โณ ซึ่งพระราชา นิทร์ นิยมิต(โหนตุ) ยอมเป็น ราชา อ. พระราชา องฺคโน เมื่อไม่ทรงได้ อิมานิ ปูผาน ซึ่งดอกไม้ ท. เหล่านี้ มันน่าเปล ยา พิ้งทรงยังบุคคลให้ผูกมัด ซึ่งเราหรือ (ม) มาตาเปยู วา หรือว่า พิงทรงยังบุคคลให้ผูมัด ซึ่งเราหรือ (ม) มาตาเปยู วา หรือว่า พิงทรงยังบุคคลให้ผูมัด ซึ่งเราหรือ (ม) มาตาเปยู วา หรือว่า พิงทรงยังบุคคลให้ผูมัด จากแม้นแควัน อห เรา กะโม จะกระทำ กิน ไป อย่างไรหนอแล อิติ ดังนี้ อด ครั้งนี้ เอดิ จินตน อ. ความคดีว่า ราชา อ. พระราชา ม มาตดฺวา จงทรงมา ซึ่งเราก็คิดมา (ม) รุจฺโฐ โปฏิชฌาด วา จงทรงขับใส ซึ่งเรา จากแม้นแควันก็ความนี้ ก็ โส ราชา อ. พระ ราชานัน ทพมโนปิ แม้เมื่อพระราชทาน ม.ยู แก่เรา ทนทอย พิ้งพระราชาท นั้น ซึ่งทรงพย์ ชิวิตมุต ซึ่งสัตว์ว่าเป็นเครื่องเป็นอยู่ อิมสมุ itemsวา ในอดภาพนี้ ป่น ส่วนว่า ปูชา อ. กรรบูชา สตฺถุ ซึ่งพระศาสดา อล พอ หิตาย ขเจอ เพื่อเกื้อกูลด้วยนั่นเทียว สบาย จ