ธรรมและคุณลักษณะของบุคคลในพระพุทธศาสนา : หน้า 138/229

เหตุ này (วiza) อ. พระคำสา ปุกโค อ. บุคคล เอวุโพ ผู้มีรูปอย่างนี้ (ปุถุเทคน) อันนิติต ไ เสวิทย์โพ ไมพึงเสพ น ภิกขุปโพ ไมพึงฟัง น จปิราสฺสะพุทโพ ไมพึงเข้าไปนั่งใกล้ อนุเณษ เว็น อนุทาย จากความอึดดด อณุเณษ เว็น อนุมไช จาก ความอนุเณษะ อติ ดั่งนี้ (ภควตา) อนพระผู้มีพระภาคเจ้า วุตติ ครับแล้ว สุมาโม เพราะเหตุนัน สา ถ้าว่า (ปุคคลา) อ. บุคคล อ. บุคคลนี้ นิสาราย อนักษาแล้ว ม ซึ่งเรา วตทุตสติ จักเจริญ สีททีที คุณเหี้ คว่ำ ด้วยคุณ ท. มีสันเป็นต้น อติ ดั่งนี้ อป- ปัจจุบันสันโต ไม่หวังเฉพาะอยู่ กินจิ จึ่งอะไร ๆ มาหา ปุคคลา จากบุคคลนั้น สกโศก ย่อมอา สงคุณหู เพื่ออนุสงเคราะห์ ด ปุคคล ซึ่งบุคคลนั้นไซร้ อติ เอ็ด สุกุณู อ. เครางเคราะห์ อย่างนี้นั่น กุลส เป็นบุคคล (โทติ) ย่อมเป็น โอ หกว่า (โวส ปุคคล) อ. บุคคลนั้น โน สุกโศก ย่อมไม่อาจ (สงคุณหู) เพื่ออนุสงเคราะห์ไซร้ (โว สปุคคล) อ. บุคคลนั้น อณิริ พิงกระทำ เอกอริฐ ซึ่งการเที่ยวไปแห่งบุคคลผู้เดียว กพุทุ ให้เป็นธรรมชาติมัน คือว่า กววา พิงกระทำแล้ว เอกวาเออ ซึ่งความเป็นแห่งบุคคลผูมด คนเป็นคนเดียวมันเทียว อธิ ให้เป็นของมันคง เอก โก วผู้เดียว เทียว วิริยะ พึงอยู่ สุพรียาปาส ในอธิษฐานทั้งปวง ท. อติดังนี้ (ปกสุ) แห่งว่าวี อกอริย อติ ดังนี้ ⁴ (ปุจฉา) อ. อันถามว่า (ปุคคลโล) อ. บุคคล (กิริยา) พิง