บทสนทนาเกี่ยวกับพระธรรมและความสุข : หน้า 206/229

ประโยค ปริจูฬะ พระธรรมมงคลอภิลุกา อก พัท เตม ปลา ค 206 อุปสัคโภ อ. อุบลสิกา ท. มยุ ใ ของเรา อติ ดัง น วัฏฏิ ยอมไม่ควร หิ เพราะว่า (สมณสุข) เมื่อสมณะ กิโสตสุข กระท่ออยู่ เอา อย่างนี้ กิโสตา อ. กิโสต ท. อิสฺสานนามโย มี ความรื่นเริงและมานะเป็นดน วัฏุมโน ยอ่มเจริญ อติ ดังนี้ อนุสนธิ มฏฺฐาวา ธ มมั เทสนา โด เมื่อจะทรงสืบต่อ ซึ่งอนุสนธิ แสดงถึงธรรม อภิส ได้ทรงภาณต์แล้ว คาถา ซึ่งพระคาถา ท. อิมา เหล่านี้ว่า พาโล ภิกฺขุ อภิณฺฑูป อภิณฺญาย พิง ปรารถนา อนุตฺตภา จ ซึ่งความยิ่งอ้น ไมมี่อยู่ด้วย ภิกฺขุ ปุรณาบริ จ ซึ่งการจะทำไว้ ในบ้องหน้า ในภิญญ. ท. ด้วย อาวาสส อิสฺสรี จ ซึ่งความเป็นใหญ่ ใบอาวาส ท. ด้วย ปรกฏสุข ปุชา จ ซึ่งการบูชา ท. ในตระกูลของบุคคลอื่น ท. ด้วย สงฺกุปโป อ. ความดำริว่า คิริพุพชิตา อ. คฤหัสถ์และบรรพชิต ท. อภิ ฯ ทั้งสอง มฏญูณฺต งสำคัญ (กมม.) ซึ่งการงาน กด อันตะระทํากา แล้ว อิติวา อ. อํานาจอันยิ่ง ท. อสูร จงมี มงฺเอกา แก่เรานั้นเทียว กิจกาจิจุจ จุฬาใหญ่ และกิจก่อย ท. หมณ กิสาริจิ จิวจู ในกิจ อะไร ๆ อิติ ดังนี้ (อุปุปชิต) ย่อมเกิดขึ้น พาลสุด แก่ก็ญฺญูเป็นพาล อิจฺฉา จ อ. ความ