ความสำคัญของจิตใจในพระพุทธศาสนา : หน้า 211/229

ประโยค และบรรพชิต ท. พึงได้ จงเป็น (แต คิทีพุทธิชาติ) อ.คูรัสและบรรพชิต ท.เหล่านั้น วัดคุณ จงเป็นไป วาส ในนามา มนอดของเรานั้นเทียว คือว่า อาณาจิตวา จงมาโดยเอื้อเฟื้อแล้ว มออ ซึ่งเรานั้นเทียว กรณุต จงกระทำ จิตจิตใจในก็ใหญ่และก็ฉัน ท.เอารูปส่วน อันมีรูปอย่างนี้นา คื อา ทุกทุกมนเทศ กรณีษ ฯ ใน กิจก่อนตนพึงทำ ท. ทั้งเล็กทั้งใหญ่หนา คิสมอบิ คิเอน ใกล้จะอะไร ๆ คือว่า เอกกิจจิ แม้นกิจอันหนึ่ง อิด ดั่งนี้ อุปปชฌ ช ยมเก็บขึ้น(ศาสตร์ พลากสุ) แก่กัปปุ้ลู ไปกัปปุ้ นอรัณกิ จ เอง ก็อะไรว่า (อิติ) ดั่งนี้ (คาถาปาทสุ) แห่งบาตแห่งพระคาถา ว่า มมว อติสา อสุส อิติ ดั่งนี้ (อุตโต) อ. อรรถวา สา อิ จา ฯ ความอยากนั้นด้วย อย่า เคารโพ สุกุปโจ ฯ ความดำริ อันมีรูปอย่างนี้ด้วย อุปปชฌ ช ยมเก็บขึ้น อสุส พลากสุ แก่กัปปุ้ลู อนูมิดขึ้น อสุส พลากสุ แก่กัปปุ้ลู วิจาสนาอ. วิวสานา นออ วัตถติ ย่อมไม่เจริญนี้เทียว มคุผลานิ อ. มรรลและผล ท. น วัตถมณู ย่อมไม่เจริญ สุตส พลากสุ แก่กัปปุ้ลู เป็นกัปปุ้ลู ปน ว่าแต่ อสุส ทวารส อุปปชฌชนดกน า ฯ อ. ด้นหาอันเกิดขึ้นในวาราพ. ๖ ด้วยนั่นเทียว นวิมานโน ฯ อ. มนอันนิ้อย่าง ๕ ด้วย วฤฒติ ย่อมเจริญ อสุส พลากสุ แก่กัปปุ้ลู เป็นกัปปุ้ลู อย่างเดียว อุกึ วิย ราวะ อ. น้ำ (วตฺตมุติ) เจริญอยู่ สุมทุสุดล แก่สมุทร จนโทษา ในกาลเป็นที่ชั้นไปแห่งพระจันทร์ อิด ดั่งนี้ (ปทวยวสฺส) แห่งหมวดสองแห่งบวกว่า อิติ พลากสุ อิติ ดั่งนี้ ๆ