พระปิ่นปัทญญา: ความหมายและการตีความ : หน้า 66/229

ประโยค๒ - คำฉิชพระปิ่นปัทญญา ยกที่พอแปลง ภาค ๑ หน้า ๖๖ สตฏา อ. พระศาสดา วตุวา ตรัสแล้วว่า ภิกขเว ดูก่อนภิษฎี ท. ติฏา อ. ติฏ มุข์ ของเรา น คายย ย่อมไม่ขับร้อง ปน แต่ว่า อชฺชูมสิโป อัษฐยัษย์ อุตตโน ของตน อสูสา วิสาขาย ของนาง วิสาขานั้น ปริญฺโญ เต็มรอบแล้ว คํ วิสาขา อ.นางวิสาขานั้น ดููชุมานสา ผู้มีจันทะอันมีในใจอันดีแล้วว่า เม ปลดติดภูตา อ. ความปรารถนาอันเรามปรารถนาแล้ว ปุตตา ถึงแล้ว มุตติ ติง ที่ สุด อิตติ ดังนี้ อุทานเนติ วิจิติโ ยมที่วาไปลงอยู่ อุทา ฯ ซึ่ง อุทาน อิตติ ดังนี้ (วินา) ครั้นเมื่อคำว่า ภนฺฑู มหาเปรตองค์ผู้เจริญ ปน ก็ ปุณณา อ. ความปรารถนา ตาย วิสาขาย อันนางวิสาขานั้น ปุตติติ ปรารถนาแล้ว กกา ในกาลใร อิติ ดังนี้ (เหตฺ ภุญจิ) อัน ภิญฺญา ท. เหล่านั้น วุตตฺต กราบทูลแล้ว อาหาร ทรงนำมาแล้ว อติที ตวณฺฑ ฯ ซึ่ง เรื่องอันล่วงไปแล้ว ฯ ๑๕. ๒๙/๗ ตั้งตีย อิติ โป กิญฺจนา น มูหิ ธิดา เป็นดังไป. สตฏา อ. พระศาสดา วตุวา ตรัสแล้วว่า ภิกขเว ดูก่อนภิษฎี ท. ติฏา อ. ติฏ มุข์ ของเรา น คายย อมไม่ขับร้อง อิติ โป ด้วยประกรรณนี้แล นป แด่ว (มะ ฤทธิ) อ. ดิษาของเรา ที่สุวา