คำฉันท์พระมงคลปฐม : หน้า 86/229

ประโยค ๒ - คำฉันท์พระมงคลปฐม ย่อมกระทั่ง เอวา ที อย่างนี้แล น อางขนองดู ย่อมไม่จำนงหวัง ชีวิต ซึ่งชีวิต โคจิโก อ. ลูบฤทธิ์ว่่าโคจิะ อพุพยูหา ถอนได้แล้ว คุณฯ ซึ่งดำนา สมุท อันเป็นไปกับถ้วยกาหา ปริญญพุโต้ ปริญพาน แล้ว อิดิ ดังนี้ ๆ ถโโน ครั้งนั่นแล ภควา อ. พระผู้พระภาคเจ้า อมาสต ได้ เสด็จไปแล้ว เภตรสุข สฎีคา อารียวา นิปนุณามา สู่ที่แห่งพระ เณร นำมาแล้ว ซึ่งาศตรา นอนแล้ว สภี หนอ พร้อม ภิกษุที ด้วย ภิญญา ท. สมุหเหล่า ผูมากพร้อม ๆ สงสา ขณะ ในขณะนั้น มารอ อ.มาร ปาปิมา ผู้มีบาบ (อินทฺตวา) คิดแล้วว่า ปฏิสาณติวิจฉามาติ อ. ปฏิสาณติวิญญาณ อิมสม โกสิฏิ ของกุลบุตรชื่อว่าโกสิฏิ ปฏิสัญติ ตั้งอยู่เฉพาะแล้ว กฤดุ นุ โฐ ราน น ณ ที่ไหนหนอแล อิติ ดังนี้ ธมมา วี จ เป็นผู้เพียงดังว่าสำแห่งวันด้วย ติมิรปฺโจ วิจ จ เป็นผู้เพียงดังก่อนแห่งมนมด้วย หุตวา เป็น สมมุตสติ แสวงหาด้วยดีอยู่ วิสูตรนา ซึ่งวิสูตรน เอราสุ ของพระเณร สุขพิทาสุ ในทิคทั้งปวง ท. ภควา อ. พระผู้พระภาคเจ้า ทาสเสดาวา ทรงแสดงแล้ว (มาราสุ) ธูมิติว่า ซึ่งความที่แห่งมารเป็นผู้เพียงดังว่าอ่านและ เมฆ ตน นัน ภิกษุุ แก่กัญฑ ท. อาศ ตรัสแล้วว่า ภูกเขา คู่อ่อน