ปาปและวิบัติในธรรม : หน้า 175/229

ประชา๒- คินิจิรธรรมปทผาถูกชะ ยกพักเปน ลภ ด ๓ หน้าถ๙ ๑٧๕ อดิ ด้วยประกาศนี้ (อดิ) ดังนี้ ตก๓ ปเกสุ ในบท หนา (ปาทสุ)แห่งบทว่ามูรา อดี ดังนี้เป็นต้นฯ (อุโ๒) อ. อรรถว่า กำ ดัง ตลอดกาล ยุติ อันมีประมาณ เท่าใด (อดิ) ดังนี้ (สุกสุ) แห่งพัทว่าดว่า ยาว อดี ดังฯ (อุโ2) อ. อรรถว่า (ปาป) อ. บาป น เทติ ย่อมไม่ให้ วิปา ซึ่งผล ทิธิจุมเม วา ในธรรมอันตนเหือหรือ สมุทราย วา หรือว่าใบผืนที่ไปในเมืองหนา่ พร้อม (ยาว) เพียงใด (ปาโล) อ. คนเหลนา มุขนดี ย่อมสำคัญ น บาป ซึ่งบาปนั้น เอง อย่างนี้ ดาว เพียงนั้น (อดิ) ดังนี้ (ปทวิสุท)แห่งหมวดสองแห่งบทว่า ปาโม น ปัจจติ อิติ ดังนี้ฯ (อุโ2) อ. อรรถว่า ปน ก็ ยถา ในกวาใด อสสุ พาสสุ เมื่อคนเหล่านั้น (ปุคคลนฺ) ทุจจรรเม วิธิ วณิฬาณ กุมภานนฺ วา อนันบุคคลครำทำอยู่ ด้วยกรรมกรรม อันมีอย่างต่างๆ ในธรรมอันตน เห็นแล้วหรือ สมุทรา นิรัยทัส อปาเรษ มหาทูฎ อนุวาณุตสุวา หรือว่าเสวยอยู่ ซึ่งทุกอันใหญ่ ในอาบาย ท. มีรถเป็นต้น ในบทนี้ที่ ไปในเมืองหนา่พร้อม ดำ ปาโน อ. คนเหลนา โล่ นัน นิจกุณี ย่อมเข้าถึง คือ ว่า วิบัติ ย่อมประสบ คือว่า ปฏิลติ ย่อมได้เฉพาะ ทุกๆ ซึ่งทุกๆ อดิ ดังนี้ (ปาทสุ)แห่งวา ทยา จ อิติ ดังนี้เป็นต้นฯ เทศาวาสนา ในกาลนี้เป็นที่สุดลงแห่งเทสนา พูุ ชนา อ. ชน ท.มาก ปาปสุญฺ บรรลุแล้ว โลตปุตฺผลาทิน อรฺผลานิ ซึ่งอิริยผล ท. มีโลษาปุตฺผลเป็นต้นๆ อบเรณ สมยน โดยสมียังอีก มาหาโน