การสืบทอดของกรรมและทุกข์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 191/229

ประโยคโต - ค้นจุลทธิมนทธ์ถูกดา ยกพัทเทอปา ภาค ๓ หน้า ๑๙๑ ตรัสแล้วว่า ภิกขเว คุ่ก่อนภิกษุ ท. ปาปมามี นาม ชื่อ อ. กรรม อนาลามก แอด นั่น จีสรัลสี เป็นเช่นกันด้วยน้ํามน (โหวต) ย่อมเป็น ชีอ อ. น้ำมุ หทุมานใจ อนุบุครสีดอยํน่าเทียว น ปรเมติ ย่อมไม่แปรไป ยาา ฉันใด กมม่า อ. กรรม จีสรัลสี ย่อมไม่ผติผล ตาา ฉันนั้น ปน แต่ว่า ยาา ในกาลใด (กมม์) อ. กรรม จีสรัลสี ย่อมผติผลด ตาา ในกาลนั้น (ปุคคลอ) อ. บุคคล โยนตติ ย่อมประกอบ ทุุกแน ด้วยทุกข์ เอวปุน อนิมปิอย่ํนี่ อิริติ ดังนี้ อนุสนธิ มฺญดวา ธมโม เทสนโต เมื่อจะทรงสืบต่อซึ่งอนุสนธิ แล้ววทิธรรม อาหาร ตรัสแล้ว คำว่า ซึ่งพระคาถา อมิน นี่ว่า ทิโก กมม์ อ. กรรม ปาํ อันมาม กด อ้น บุคคละทำแล้ว น มุจจิยะ ย่อมไม่ปล่อยไป สุขชีวี อิว ราว อ. น้ำมนใ นวันที่มีอยู่วันนี (อนุญาตติ) ไม่แปรไปอยู่ (ปาปมม์) อ. กรรม อนาลามก หทุตุน อนุวติ ย่อมใหม่ไปอยู่ พลา ซึ่งคนพาล ปาวโค อิว ราวา อ. ไฟู่เผาผลาญ ภุฆมฺจนอโน อันเครกาลแล้ว อิติดังนี้ ฯ (อดิโก) อ. อรรถว่า จีสร อ. น้ำม นิกขณฺดํ อนไหลออกแล้ว ถนนิ จามนาม ท. เฉย ๆ ของแม่โคนน ตันตรงออ ในขณะนั้นนั่นเทียว อพุณหํ อันอุ่นยิ่ง น มุจจิ ย่อมไม่เปลี่ยนไป คือว่า น ปรามิต ย่อมไม่แปรไป (อิติ) ดังนี้ ตกผา ปทลุ ในบท ท. หลานนั้นหนา