ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยคอิฺฐิดต่อ - คำชื่นราธิรมพ์ทุถถูกฏก ยกพักเทปอปา ภาค ๓ - หน้าที่ ๑๑๕
โลกภูมิที่นั่นเทียว ปุน อีก อิติ โจ ด้วยประกาศนี้แอ อิต ดังนี้
กิริ ได้ยินว่า เด ชนา อ. ชน ท. เหล่านั้น เหตุรา สฤษฎินาเอว
พลัดตกไปอยู่ ในและได้บึนเกียว ปรอญา จำเดิม รุญา ปสนทีโกลสน
ตสุ สภก.ส สุกกาลโต แต่กาลแห่งเสียงนั้น อันพระราชาชนาพรม
ว่าปสนทีโกล ทรงสถปแล้ว น อภิภูมิ ย่อมไม่ก้าวล่วง
วสุสภัสสี ซึ่งพันแห่งปี เอ๋ หนึ่ง อาชอป แมในวันนี้ ๆ มหาลาโค
อ.ความสงบอันใหญ่ อุปปชูี เกิดขึ้นแล้ว รุญโอ๋ แก่พระราชา
สุวา เพราะรงสถป ดา เทนัด ซึ่งเทนานั้น ๆ
ไอ้ ราชา อ.พระราชานั้น จินตตุวา ทรงดำแล้วา ปราทิกรกมิ
นาม ชื่อ อ. กรรมอันบุคคลิพึงกระทำด้วยทรงของบรุษอื่น อิท นี้
ภริย วด เป็นกรรมหนกหนน (โหติ) ย่อมเป็น กิริ ได้ยินว่า (ชนา)
อ.ชน ท. ปฏิวา ไหม่แล้ว อวิจารณา ในรกรชื่อว่าองค์จี้ เอ๋
พุทธมณฑล สิ้นพุทธันดรหนึ่ง จตุ เคลื่อนแล้ว ใด อวิธินิจโฉต
จากกรมชื่อว่าอวี้นั้น นิพพตุวิทยา บังเกิดแล้ว โลกภูมิยา ใน
โลกภูมิที่นั่น สุจริตศาสตร์ตั้งปี ๖๐ ปฏิวา ไหม่แล้ว
ตุก โลกภูมิยา ในโลกภูมิที่นั่น สุขสถาศาสนา ลิ้นพันแห่งปี ๖๐
ท. มูจฉนาโล อ. กาลอันเป็นที่พัก ทุกขา จากทุกข์ น ปฏิวา
ย่อมไม่ปรากฏ เดส ชนา แก่นั้น ท.เหล่านั้น เอวีปี แม้อย่าง อหิป
แม อ. เรา กตวา กะทำแล้ว สินหา ซึ่งความสินหา ปรารถนา
ในพระของบุรุษอื่น ๆ สตี ไม่ได้แล้ว นิทวา ซึ่งความหลง สพุทธดี
ติลอรรครึ้งปวง ยิตกัน ในกาลนี้ อ๋อ อ. เรา น พนธิสามิ จั๊กไม่ผูก