ความสำคัญของอาหารและการจัดการทางจิตใจในพระพุทธศาสนา : หน้า 130/229

ประโยค๙๒ - คํานิจิรวัณธมมที่ถูกกฏยก ระ.พ้พื้นเปิด ภาค ๓ หน้าที่ 130 โดยท่านองแหงคำอันภิญัถิญด ลาวันิเทียว ๓ โส ภิญ. อภิญ. นั่น ภญิชิวา ฉันแล้ว ต อาหาร ซึ่งอาหารนั้น อนตรามคกเค ว ในระหว่าหมุนเทียว อิโต ไปแล้ว วิหาร สวัหาส เตโร่ แม้ อ. พระเถร ลิขวา ได้แล้ว สุขามวดี ซึ่งผ้า เมื่อละเอียด มหัณฒ ผีนใหญ่ (อดุโล) คณฤชน ในที่แห่งตน ไปแล้ว อทาส ได้ให้แล้ว คณฑรสุต ซึ่งผ่าา กับ อุตตน ตํ โอสภิญ. อภิญ.นั่น งิตวา ย่อมแล้ว ตํ สุขวาดี ซึ่งผ้าเนืออธิบัน อทา ได้กระทำแล้ว นิวาสน์- ปรุงปุ่น ให้เป็นผ้าเป็นเครื่องนุ่มและเป็นเครื่องหม อุตตโน ของตน ๆ ปุนทิวาส ในวันใหม่ อิโต อ. พระเถร คณฤา ไปแล้ว อุปฏจาก- กู่ สุตรูกณะอุปฏจาก ตํ นัน (วจน) ครั้งเมื่อคำว่า ภบุเดา ขาแต่นําผูจิริง อาโทโร อาหาร อนุเทิ อันคระผม ท. (ณวา) ทราบแล้วว่า ก็ ได้ยว่า อพาสุภ์ อ.ความไม่สบาย ชาติ เกิดแล้ว อทุมหา แก่นท่าน ท. อิติ ดังนี้ ปฏิญญาเทวดา จัดแจง แล้ วท่าน รุฏานุญามแนอ โดยท่านองค์คำอันภิญัถิหนุ่มกล่าว แล้วนั่นเทียว เปลิโสด ส่งไปแล้ว พาสุข อ.ความสำราญ ชาติ เกิดแล้ว โว แก่นท่าน ท. ปริญญาเทวดา แล้วว่า ก็ ได้ยว่า อพาสุภ์ อ.ความสำราญ ชาติ เกิดแล้ว โว แก่ท่าน ท. ปริญญาเทวดา เพราะฉันหรือ อิต ดังนี้ (อุปฏฐานกิ) อนุปฏฐานา ท. วุตต เรียนแล้ว คุณนี้ เป็นผู้มิ่ง อิโล ได้เป็นแล้ว ๆ ไป ก็ (เกอโร) อ.พระเถร คณฤา ไป แล้ว วิหาร สวัหาส อาหาร กล่าวแล้ว เอ๋ อย่างนี้ว่า อาโฬ้ คู่อ่อน ผู้มีอายุ ก็ ได้ยว่า หิโย วันวน เอ๋ นาม กามุ้ อ. กรรมชื่อ