ข้อความต้นฉบับในหน้า
สิมามสัมพุทธเจ้า อาสครุณฎา มานะ ชื่อว่าผู้มาชึ่งสัตว์หามได้
มรณาตาย แม้มีอายุ ตาย น โวโรปนูสิ ยอมไม่ปล่อย ชีวิต ซึ่ง
ชีวิต ปรสัส สุทานั ของสัตว์ ท. เหล่านั้ น ๆ เค สาขา อ. เจ้า
ศกายะ ท. เหล่านั น จินตีย์ คิดแล้วว่า มอ อ.เร า ท. สิโกขิดสุดา
เป็นผู้มีมืออันศึกษ แล้ว กุปลาสนา เป็นผู้มีเครื่องผูกสะอาดอันกระทำ
แล้ว มาคราสา เป็นผู้มีอันหัดปรือมา (อุบู) ยอมเป็น ปน
แต่ว่า อุปเหง อันเรา ท. โบ สุกา ไม่อาแย โวโรปูดู่
เพื่อนปลงลง ปร ส ตุ ซึ่งสัตว์อื่น ชีวิตา จากชีวิต มอ อ.เร า ท.
ทสุเสถุวา จักแสดงแล้ว กุมัง ซึ่งธรรม อุตโตใน ของตน ปลากปลาสาม
จักให้หนี ไป ดั่งนี้ ๆ ตา สาขา อ.เจ้าคะยา ท. เหล่านั น
กถสนบทนา ผู้มีเครื่องผูกสะอาดอันกระทําแล้ว นิยมิตวา ออกไปแล้ว
อาโรภิ เริ่มแล้ว อุทิช ซึ่งกรรม ๆ สาร อ.ลูกคร ท. เดี๋ สถิย
บิดา อันอันเจ้าคะ ท.เหล่านั่น ยิ่งไปแล้ว คุณนิติ ย่อมไปแล้ว
อนุกรมนาตา ในระหว่างและระหว่าง ปูริสาน ของบรร ท. วิฑุกสุส
ของพระราชพระนามว่าวิฏฒกะ นิยม นิติยา ย่อมออกไป ผลคนุตร-
คุณณิวาทุตรติที อนุตรที โดยระหว่าง ท. มีระหว่างแห่งโล่
และระหว่างแห่งช่องของผู้เป็นดัง ๆ
วิฑุกโก อ.พระราชพระนามว่าวิฑฒกะ ทิสตู ทรงเห็นแล้ว
(อาทิตย์) ตรัสแล้วว่า ภณ แน่ะพนาย สาคิยา อ.เจ้าคะยา ท.
วนุตติ ย่อมตรัสว่า มอ อ.เร า ท. อุตุตมาดา เป็นผู้ชั่งสัตว์
หามได้ (อุปะ) ยอมเป็น อดี ดังนี้ นบู มิใช่หรือ จ ปัน ก็แล