การวิเคราะห์ความตายในศาสนาพุทธ : หน้า 27/229

ประโยค ๒ - คำฉีพระพิมพ์มาทุกรก ยกศจพแปล ภาค ๑ หน้า ๒๗ ศากยะ ท. (วิฑูรทัศนา) อันพระราชพระนามว่าวิจุฑกะ โกญฎฐวา ทุบแล้ว โกญฎฐวา ทุบแล้ว เอ๋า นาม ชื่อนี่ มารดาพุพา พึงให้ตาย อิดิ เพราะเหตุนี้ แต่ มรณ อ. ความตาย นอนจุวที เป็นการสมควร (โหด) ย่อมเป็น อิดิ ดังนี้ สมุฎฐานเปล่าให้ดังนี้ พร้อมแล้ว ฯ สตฺถา อ. พระศาสดา สุตวา ทรงสับแล้ว ดำ คำี้ เองล้อย คำนัน อา ทรัสเสว่า ทิฏฐวา คู่ถอมนิฐ ท.รมณ ฯ อ. ความตาย เอ๋า อย่างนี้ ลภกินา แห่งเจ้ากษะ ท. อนุตติ ไม่สมควรแล้ว อิ่มสมุฏ อุตฺตภา ในอดีภาพนี้ กิฏฺษา แม้โดยแท้ ปน ถึงอย่างนั้น มรณ อ. ความตาย เอติ ฐติ สกิยี ทูลู อนเจ้ากษะ ท.เหล่านั้น นันได้แล้ว ฯ ตุตุเอตา สมุฏแล้วนั่นเทียว กตปาโญมสน โดย อำนาจแห่งกรรมอันลามกอันตามกระทำแล้ว บุพเพ ในกาลก่อน อิฏิ ดังนี้ ฯ (สตฺถา) อ. พระศาสดา (อาทร) ตรัสแล้วว่า (สกิยา) อ. เจ้ากษะ ท. หฤทวา เป็น เอกโท โดยความเป็นอันเดียวกัน ปกิริสา โปรดแล้ว วิสึ ชียงพิม นาที ในแม่น้ำ บุพเพ ในกาลก่อน อิฏิ ดังนี้ ฯ บุพนกวีสา ในวันหนึ่งอีก ภิกฺขุ อ. ภิกู ท. กำ ยังอ้อยกว่่าวิฏฺฐา โอ. พระราชพระนามว่าวิจุฑกะ สกิย ยังเจ้ากษะ ท.