ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค – คำนี้ธีรมพ์ที่ถูกวาง ยกศพที่เปิด ภาค – หน้าที่ 161
เวลาย วา ในเวลาหรือ อเวลาย วา หรือว่าในเวลานั้นไม่สมควร มม
แห่งเรา (โหติ) ยอมเป็น กิร ได้เช่นว่า อาสิสิโอ อ.อสพิษ อดติ
มีอยู่ เฉดด สาน ในที่นี้ อติ คำนี้ สุตร ก่อนเมื่อพระศาสดา
วาควา ตรัสแล้ว อดติ ดังนี้ สุตร คำนี้อำน้มประมาณเท่านี้ ปกกนตู
เสด็จหลีกไปแล้ว อาทิ ดั่งนี้ สุตรดร อัตติ งิ้ม พระศาสติยืนสั้น
มารสรา จักให้ดาย อติ ดังนี้ ที่สวา เห็นแล้ว สหสพุทธวิง สีงุง
แห่งพื้นแห่งทรัพย์ (จิตตวา) คิดแล้วว่า (ด) วงิน อ.พระคำสันน
อิม สหสพุทธวิง สนุรย สุตรา คดี จักเป็นพระคำสันนพระศาสดา
ทรงหมายเอา ซึ่งงุแห่ง พันแห่งทรัพย์นี้ คืดแล้ว วิสสตติ จักเป็น
ดิถ ดังนี้ อาทาย ดำแล้ว ติ สหสพุทธวิง ซึ่งงุแห่งพันแห่งทรัพย์นั้น
นิวดโอ กลับแล้ว จบปวา วางไว้แล้ว ด สุตรสุดวิ่ง ซึ่งงุแห่งพัน
แห่งทรัพย์นั้น เอกมนต์ ในส่วนสุดข้างหนึ่ง (อดุตโต) อพบุตตาย
เพราะความที่แห่งตนเปนคนไม่ยิ่ยมแหลม ปฏิอานเหตุวา ปฏิอานแล้ว
ปสน ด้วยกันร่วม อารภิ เริ่มแล้ว กลิ้ง เพื่ออันใป ปน อื่น ๆ
มณฑลาศัย แม้ อ.มนุษย์ ท. รตติยา เมื่ออารติ วิวาทาย ส่วงแล้ว
ทิสุวา เห็นแล้ว โจโรห กกมุ่ง ซึ่งกรรมอ็อันโครง ท. กระทําแล้ว
เคหา ในเรือน คูณคุณ ไปอยู่ ปาทนปิ สุรอขามซึ่งรอยเท้า
คนวา ไปแล้ว ต เขตติ สุนุ่งนั่น ทิสุวา เห็นแล้ว โจโรห กฎานุต
ภาติอุตภูนัน ซึ่งที่แห่งสิ่งของ อันโอโรร ท. แบ่งกันแล้ว ตกู เขตต
ในนั่น อรกุตสุต ได้เห็นแล้ว ปวกุลชี ซึ่งเครื่องใช้สอยคือรองเท้า