ความสำคัญของการพูดถึงเทวาและมนุษย์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 212/229

๕๓. ๑๓/๑๔ ตั้งแต่ อนุญาติฤา สุตราว วนทิตฺวา วายบังคมแ๘ สุตราว ุ่งพระศาสฎา อาถ กราบุแล้วว่า กนฺเอต ข้าแตพระองคฺผองเจริญ (จิตโต) อ.คฑหฺติชื่อว่าวิเตตะ อากฺจฉนฺโตปี แม่เมื่อมา สนุกิก สู่สํานัก ตุมาหา ของพระองคฺ ท.อาโต มาแล้ว มานสน โดยเด้อ๙ วูโว อยู่แล้ว ธิอรัปฺฅน ใบทีํํบ่มปี มสอ่ อาโลเทน นั้นเทียว อาสา ได้วาแล้ว ทาน ชิงทาน (เทวามสุสดํ) อากฺปฺปนฺกนากาเรน เอวา ด้วยเคีงบรรเทาและมนุษย์ ท. นำมาแล้วนันเทียว อตฺต กํ ลดอดกสานํประมาณเท่านี้ ก็ร ได้ยันว่า อิทนฺ ในกนฺที้ (โลจิตโต) อ.คฑหฺติชื่อว่าวิเตตะนั่น คฑูวา กระทําแล้ว สกุลดํ ซึ่งร้อยแห่งเกินพ. ปญฺญ๚คุณนํ ให้เป็นเทวินปล่า คมิสฺสตฺฺํ จำไป มานสนเอวา โดยเดือนั้นเทียว ปน ก็ เทวมุสโส อ เทวาและมนุษย์ ท.อูฐา ลูกขึ้นแล้ว (ววา) กล่าวแล้วว่า อยู บ้านแต่เจ้าพระคุณ คนนกมฺมิ อ.กรรม ก็อธิฯไป คฺฏฺสกฺฤติ ด้วยเกีรนฺอันปล่า ท. ตย อันท่าน กํ กระทําแล้ว อิตํ คํนี้ ดี อุตฺต คิดสุตสํ แก่คฺจงฺวด้วยว่าผนฺหติชื่อว่าวิเตตะนั่น สกฺูนํ ยงเกีรนํ น ปุริสูฏ ใหเต็มแล้ว รตนํ ด้วยรัญจะ ท. สุตฺตํ ว กิร์ ได้ยํา๚ (โลจิตโต) อ.คฑหฺติชื่อว่าวิเตตะนั่น ปฏิคนฺคนโต ปฏิภาคนฺโต มหาชน ซึ่งมหาชน (เทวามสุสดํ) อากฺปฺปนฺกนากเรอว ด้วยเคีงบรรเทา อันเทวาและมนุษย์ ท. นำมาแล้วนันเทียว