คำฉิฐพระมิมวาทุธกูล - ภาค ๑ : หน้า 89/229

ประโยค๒ - คำฉิฐพระมิมวาทุธกูล ยกที่พึ่งแปล ภาค ๑ หน้า ๓๙ ลำดับนั้น ใส ยกคู่ อ.ยัณนันท์ ทุมมินโณ ผู้มีใจอันโทษประทุษร้ายแล้ว อนุสรดาญ อนุตรธฺ แล้ว ตกคอรา ฐาน ในที่นั้นนั้นเทียว อิต ด้วยประการะนี้ ๆ สตูกาปิ แม้ อ.พระศาสดา วดวา คตรแล้วว่า ปาปม ดูก่อนมารู้มีบาป ก็ ปิโยชน์ อ.ประโยชน์อะไร เต ของเธอ โคภิศส ฅญูตุศส นิพทธตุรานน ด้วยที่แท่งฅญูตรชื่อว่าโคภิศบังเกิดแล้ว ห เพราะว่า สติปี อ.ร้อยดีดี สาลิปี อ.พันดี ตูมาหาสลานฯ ชนาน แห่งชน ท.ผู้นั้นกบด้วยเธอ น สกโกฏ ย่อมไม่อาจ ทูจิ เพื่ออ้อนเห็น สตส โคภิศบุตตุสส นิพทธตุรานน ซึ่งที่แท่งฅญูตร ชื่อว่าโคภิศนั่นบังเกิดแล้ว อิต ดังนี้ อา หรัสแล้ว คำว่า ซึ่งพระ คาถา อิม นิว่า มิโด อ.มาร น วิเนทติ ย่อมไม่ประสง มคฺุ ซึ่งหนทาง เทศ สินาสวนา ของพระึสินาสพ ท.เหล่าน้าน สมุนบุตรสานน ผู้มีศีลอดิพร้อ แล้ว อุปปามาทิวิหาริ น ผู้มีปกอื่ดในอิทธิด้วยความไม่ ประมาณ วิจิตตาม ผู้พันวิเ ศิละแแล้ว สมุทาญา เพราะรู้โดยชอบ อิต ดังนี้ ๆ (อุโณ) อ. อรรถว่า คฤฺญุตฺโต อ. คฤฺญุตฺตร โคโถ โอวา โคภิศา วิญญาณ มีวิญญาณ อปปฏิวีเตน อนปติฏิเตน อนไม่ตั้งอยู่เฉพาะ