คำฉันท์พระธรรมบทธง : หน้า 207/229

ประโยค - คำฉันท์พระธรรมบทธงถูกผูก - กดพิมพ์ ลภ ค - หน้า ที่ 207 อยากด้วย มาโน จ อ. มนัส ด้วย วุฒิ ภูมิ ย่อม เจริญ อติ ดิน นี้ : (อุปโก) อ.อรรถาว ฤทธิ์ อภิญู พาโล ย่อม ฟังปรารถนา สมควร ซึ่งความยกย่อง อวิชูชามิน อันไม่มีอยู่ คือ ว่า พาโล ภูมิ อ. ภิญูผู้เป็นพาล อสุทโธ เป็นผู้ไม่มีศรัทธา สุสิโล เป็นผู้มีศิลอันโทษปรายแล้ว อุปสุโธ เป็นผู้มีพระพุทธพจน์ อันดับแล้วน้อย อวิวิโต เป็นผู้ไม่สงบแล้ว ศูโธ เป็นผู้เกียรดร้าร้าน้า แล้ว อนุปจิตสุดส ด เป็นผู้มสัตว์อันไม่เข้ามาไว้แล้ว อสม๎ิโต เป็นผู้ไม่ตั้งลงด้วยแล้ว ทุบปูโธ เป็นผู้มีปัญญาอ้วั้ว อภูจิตอ โส เป็นผู้มีอ่าวอันไม่สิ้นแล้ว สมา นิ เป็นอยู่ อิฌนิ ิยอมปรารถนา สมภาวนา ซึ่งความยกย่อง อนุตฺต อภิ นิ ิว่า อโห วต โอหนอ อนโน อ. ชนูย พิรุ่ม ซึ่งเราว่า อภิญู อภิภูนี้ สุทโธ เป็นผู้มีศรัทธา ศีลา เป็นผู้มีศิล พาหุสโต เป็นผู้มีพระ- พุทธพจน์อันดับแล้วมา ปรวิตโต เป็นผู้สงทั่วไปแล้ว อรทุตวิริโย เป็นผู้มีความเพรียบปรารถนา แล้ว อุปจิตสุดสุด เป็นผู้ผู้สติอันเข้าไปยัง ไว้แล้ว สมภิว ิ เป็นผู้มั่งคั่งแล้ว ปญฺญา เป็นผู้มีปัญญา จินฺตา ว เป็นผู้อาศัยอันสิ้นแล้ว (ให้ติ) ยอมเป็น อิติ ดิงนี้ อิติ ดิงนี้ (พาโล) อสุทโธ ว สมาโน ย่อม (อย ภิญู) ปาโถจุตานิทุกฺเข (สาริปุตตุตกเครน) วุตตนเมนเอวา โดยนัยแห่งคำว่า อภิญูผู้เป็นพาล เป็นผู้ไม่มีศรัทธาเทียว เป็นอยู่ ย่อมปรารถนา ว่า อ. ชน จงู ซึ่ง