ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๒ - คำฉิมพระมั่นปฏิญาณ ยกสิทธิ์แปล ภาค ๑ หน้า ๓๔
สดุด อ. พระศาสดา สุววา ทรงสถิตแล้ว กดี ซึ่งถ้อยคำ ภูฏขุน
ของภูฏ ท. โสดาฯถวายพระโสดาฯ ทิพยพาน อันเป็นทิพย์
อนุญาติ เสด็จมาสำแล้ว ปฏิญฐานแล้วว่า ภูฏขุน คู่ก่อน
ภุฏ ท. คุมเหง อง เธอ ท. สนจินนา เป็นผู้สั่งประชุมกันแล้ว ถกาย
ด้วยถ้อยคำ กาย นู อะไรหนอ อดก ยอมมี เอตรา ในกาลบัดนี้
อิตดิ ดังนี้ (วาว) ครั้นเมื่อคำว่า มฺ อ. ชำระงค์ ท. (สนุน-
สนุน-ฯ) เป็นผู้บังประชุมกันแล้ว อิคาย นาม กาย by ด้วยถ้อยคำชื่อ
นี้ (อุม) ย่อมมี (เอตรปิ ในกาลบัดนี้ อิตติ ดังนี้ (เดค ภิกขุ)
อันภิกขุ ท. เหล่านั้น วุตฺเต กราบทูลแล้ว ปลัดสุวา ทรงสรเสริญ
แล้ว เถิ ซึ่งพระเถระว่า ภิกขุเว คุหนาภูฏ ท. (คู่ อ. ตระกูล)
ภิกขุนา อันภิกขุ คุหนามกน นาม ชื่อว่าผู้ทรงชั่งตระกูล อนุญาโม
ไม่เข้าไปทรงแล้ว สุตัง ซึ่งสร้างธาร อนุญา โมทฺวาร ไม่เข้าไปประพฤ
แล้ว โกฏิ อย่างโกฏิ ท. คู่ อกิลฺมตฺวา ไม่งตระกูลให้ลำบากแล้ว
อวิหารถวา ไม่งตระกูลให้ฮ้อซ้ำแล้ว ภมร วิยา ผู้เพียงดังว่า
ภมร คุณหนตน คามเทออย เรณู ซึ่งจะส่อง ปูมโล จากดอกไม้
อุปสงค์วา เข้าไปแล้ว ชานนบุตพพี พิงรู้ พุทคุณ ซึ่ง
พระคุณของพระพุทธเจ้า โมคคลาลัยโน อ. ภิกขืออิโมคลาลนะ
ปูโต ผู้เป็นบุตร มม ของเรา ตาใกล้ เป็นผู้เช่นนั้น (โหติ)
ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ อา ทรัสแล้ว คาถา ซึ่งพระคาถา อิม นีว่า
มโม อ. มารุ ปูผั วิญญาณัง อนุญ์ ไม่ยังง
ดอกไม้ ยัลสิโลกลิ้น ให้ขายถ้อย อยู่ ภาย คาบ