การสงเคราะห์ในคำสอนของพระเถระ : หน้า 79/229

ประโยค๒- คํานิตย์พระมิมาปฏิฎก ยกที่พิมพ์แปล ภาค ๓ - หน้าที่ 79 ผู้เจริญ ตุมเห อ. ท่าน ท. อภิณิตวา ไม่คิดแล้วว่า (ท่าน) อ. ทาน ลุก วา เสร็จมหงหรือ ปดีด วา หรือว่าประณิต อิติ ดังนี้ กิริยา ของกระทำ สูงสุด ซึ่งการสงเคราะห์ โน แก่ข้าเจ้า ท. เกิด อิติ ดังนี้ คุณ ๆ รับเอาแล้ว ปดีด ซึ่งมาตร ฯ เถ้า อ.พระ เถา (จินดาตา) คิดแล้วว่า เอตี ชนนี้ ทิณนี ท่าน อ. ทาน อันชน ท. เหล้านั้น ถวายแล้ว สาธิ โทฏ วา จงเป็นน้ำพักคน งั้นเป็นหรือ คูณทกษมจี (โหติ) วา หรอว่า งงเป็นกำแห่งร่า ง เป็น อห อ. เรา กริษาม จักกระทำ สูงสุด ซึ่งการสงเคราะห์ เหน่ ชานน แก่น ท. เหล้านั้น อิติ ดังนั้น อาทิส ได้ให้แล้ว ปดีด ซึ่งมาตร ฯ โส สกิโก อ. ท้าวสักกะนะ ปริสิทธา เข้าไปแล้ว อนุโถค สุภายในแห่งเรือน อุทิศจาว คำขึ้นแล้ว มุจโณทนะ ซึ่ง ข้าวกลุ้าในหม้อ มุจโถ จากหม้อ ปดีด ยามบาตร ปรุงวา ให้เต็ม แล้ว รบใส่ ทรงตั้งไว้แล้ว หงด ในมือ เณรสุด ของพระเฑราะ ฯ ๑๙. ๕๕/๒ ตั้งแต่ สุดตน ปน อดตมว อาดัง เป็นต้นไป ปน ก็ อดตักเอว วน อ. คำอันมีประมาณเท่านั้นเที่ยงว่ากว่า อ. พระผู้มีพระภาคเจ้า อสุโลสิโส โจ ได้ทรงสับแล้วแส (สุทา) ซึ่งเสียง สุภกัส ของท้าวสักกะ เทวนิลนาฏ ผู้เป็นจอมแห่งเทพ ท. องคุณวา ผู้ทรงเหาะขึ้นไปแล้ว เวลาสำ สู่ทางสุด อทานนุกสาส