การถวายวิหารและโภชนะในพระพุทธศาสนา : หน้า 64/229

ประโยค๒- คณ์จิวพระจมปั๋งทุฐุถก ยกผ้าหลาแปล ภาค ๑ หน้า ๑๖๔ นันนันท่วงนีเยียว ปาตู่ ถึงแล้ว มดกู ซึ่งที่สุด อิต ดั้งนี้อน- ปรีชานิดดี เดินเวียนรอบอยู่ ปาลท์ ซึ่งปราสาท อูฑานิส เปล่งแล้ว อุทาน ซึ่งอูทาน อึม นี้ มุทรสุขทน ด้วยเสียงอันไพรเพราะ คาถิ ด้วยคาถา ท. ปุณฑ์ ๕ ว่า สงูบูโป อ. ความคำรว่า อหา อ. เรา ทูลมิส จัก ถวาย นวปูลาก ซึ่งปราสาทหลังใหม่ สุทธุต- คิดเลขปัน อันนาทงด้วยปูนขาวและดินเหนียว (กุวา) กระทำ วิหาราน ให้เป็นการถวายซึ่ง วิหาร คำ ในกลไไร (อิต) ดังนี้ ปุริโต เต็ม แล้ว มยุห์ แก่เรา ๆ สงูบูโป อ. ความ คำว่า อห่อ อ. เรา ทูลมิส จักถวาย ซึ่งเต็ม และตั้งด้วย ภิสิษฐิมโหหนาน อึ่งฟูกและหมอน ท. ด้วย (กุวา) กระทำ เสนานสมฤทธ์ ให้เป็น กฐินะพี่อรรณพะ คำ ในกลไไร (อิต) ดังนี้ ปุริโต เติมแล้ว มยุห์ แก่เรา ๆ สงูบูโป อ. ความ คำว่า อห่อ อ. เรา ทูลมิส จักถวาย สกาลกุฏิต ซึ่งภัตตตามสลากุฎา งูมิสุขสมวล อันเจือด้วยเนื้อ อันสะอาด (กุวา) กระทำ โภชนาทน ให้เป็น การถวายซึ่งโภชนะ คาถา ในกลไไร (อิต) ดังนี้ ปุริโต เติมแล้ว มยุห์ แก่เรา ๆ สงูบูโป อ. ความ คำว่า อห่อ อ. เรา ทูลมิส จักถวาย กาสิโกฏุติ