พระมิมามุทุรคา : หน้า 15/229

ประโยค๒ - คำฉ้านิพระมิมามุทุรคา ยกศัพท์แปล ภาค ๑- หน้า 15 เสนาบดี ๆ โส พนุโณโล อ.เจ้าพนักงานั้น ปฏกโลเปดว่า ทรงยัน บุคคลให้ร้องเรียมาแล้ว มาดาปิโร ซึ่งพระมงรคาและพระบิดา ท. กปปาเสี ทรงสำเร็จแล้ว ว่า ซึ่งอับประทับอยู่ ตุกอา สาวกิย ในเมืองสาวติ่นั้นเทียว ๆ ๔. ๑/๕ ตั้งแต่ กปปโกปี น จีรสุดา อุญชฺิจิวา เป็นต้นไป. กปปโก ปี๋ อ. ดาบสอว่ากับปกะ อุญชฺิจิวา กระสันขึ้น แล้ว น จีรสุดออ ต่อกลามนานั้นเทียว อาจารย์ ปุนปูโน่ วาริพนโนปี ผู้แห่งอาจารย์ห้ามอยู่ บ่อย ๆ วาตวา เรียนแล้วว่า คง อ. กระผน สุกโกมี ย่อมไม่อา อิติ ดังนี้ ปกกานิ หลัก ไปแล้ว ๆ นัน แต่ว่า (โส กปปโก) อ. ดาบสอว่ากับปกะนั่น อณุควา ไปไม่ไปแล้ว สนุกดี สู้ตำรวจ อติเรส ตาปลาน ของฅนบัส ท. เหล่านอกนี้ สุนุโต ฟังอยู่ ปวดตุี ซึ่งความเป็นไป อาจารย์ วิส อยู่แล้ว ฐาน ในที่ อภิทูร อนไม่ใกล ฯ อปรากฏ ในบทเป็นส่วนอื่นอีก กุจิริโก อ. โรกในท้อง อุปชฺิ เกิดขึ้นแล้ว อารียสู แกอาจารย์ อนุสุจน์สุดสุด ผู้มากระลื่อกอยู่ อนุตวาสิกล ซึ่งอนุตวาสิกล ท. ๆ ราชา อ. พระราชา เวชฤทิ ยิ่ง หมอ ท. ดึกฉาปิติ ข่มทรงให้เชื่อยา ๆ โรโก อ. โรค อ วป- สมมติ ย่อมไม่เข้าไปฉงบิย ฯ ตาปิโต อ. พระคาม อา ทูล