การเข้าใจภูมิพฤกษ์และความเป็นจริงของชีวิต : หน้า 147/229

ประโยค - คำเชิญร่วมทําภูมิพฤกษ์ ยกฝักเปลภ คำ - หน้าที่ 147 นิพนุนสุข นอนแล้ว มรมณูญ นอนเตียงอันเป็นที่ตาย เวนนํั อัน เวนน ท. มรณูดิศักดิ์ อันมีความตายเป็นที่สุด ปริทุยมานสุข เถาอยู่ อคิษาสาหิ (ปริตุหมาโน ปุคโล) วิช รวกะ อ. บุคคล ผู้นํเปลว แห่งไฟ ท. เผาอยู่ สนธิพิพน absorbed ครั้นเมื่อเครื่องต่อและเครื่องผุท ฉิษชามานสุข ขาดไปอยู่ อุจิสมามาสุ ครั้นเมื่อร่างแห่งกระดูก ท. ภูชามานสุข แตกไปอยู่ (ตสุส พาลสุข) เมื่อชนนั้นนิมิมดิพวา ปรโลค (ปรสุนุตสอปี) หลับตาแล้ว เห็นอยู่ ซึ่งโลกในเมืองหน้าบ้าง อุมิมลดาว อิโลก ปสนุตสอสปี สิมตาแล้ว เห็นอยู่ ซึ่งโลกนี้บ้าง อดุทา หิ อ. ตนแล ทิวาส ทิวาส ทวิภูทุตุ นาหนเปวา ติกุตุตุ โกเชวาว คุนมามกที วฑฺฒูิ องกฤษิวา ยาวชีวา (ปุคฺคเลน) โพสโตปี ผํมนึบูญบุคคล ให้บานนํ้าแล้ว 2 ครั้ง ในวันในวัน ให้บริโก แล้ว 3 ครั้ง ประดับแล้ว ด้วยกัดู ท. มีขอทอมและคอไม้เป็นต้น เลี้ยงดูแล้ว กำหนดเพียงใดแห่งชีวิต นกดู๋ ชื่ออํ่อบไม่มี อุตุน แก่ตน (อุตโน) อสมุทธาย เพราะความที่แห่งคนเป็นผู้ไม่สามารถ กําดูเพื่ออันตรา ทำ ทุปปริตาด ซึ่งเครื่องต่อนานรอบซึ่งทุกจับ สายากนาน โดยความเป็นแห่งส่าย ปุคฺค อ. บุค ก. (ภวิสุตติ) จํามี กุโฏ ฐานโต แท้ไหน มธ. อ. ทรัพย์ (ภวิสุตติ) ฆํามี กุโฏ ฐานโต แต่ที่ไหน คือว่า ปุคฺคตา วา อ. บุค ท. หรือ ธน วา หรือว่า อ. ทรัพย์ กิราสนติ จักรกระทำ ก็เอา ซึ่งจะไหนเทียว สตสํ สมย ในสมันน อนานุทเสฐูธนิปี แม้เมื่อเศรษฐีย่อว่าอ่านนที กสูลา กินิจ อุตฺตวา ปุคฺคลสุข อุตถาย ธน สุนุปา วุฒา มรณะญฺจ