การสอนธรรมจากพระศาสดา : หน้า 150/229

ประโยค - คำฉีพระธรรมปิฎกถูกรอง โสตปนุโญ ซึ่งโสตปุ๋นนั้น อท กล่าวแล้วว่า ตร อ.ท่าน ปาวตุถมูลปิ้ม แม้ยังมูลค่าของวัดอันเป็นไปเพื่อวัชถูศูนย์บุคคลผู้ผงม เคห ในเรือน อดุโน ของตน นิ ปินพฤติ ย่อมไม่ให้สำเร็จได้ (อดุโน) อดิบุญตาย เพราะความทีแห่งตนเป็นคนลักกินไป อิต ดังนี้ อิตโร โสตปนุโฐ อ. โจรผู้เป็นโสตตามบันคนอนันี่ (ปินเทตวา) คิดแล้วว่า อย ม สายกา อ. สายของเรานี้ มนวัติ ย่อมสำคัญ อุตตโน ปฏิตกาว ลังความทีแห่งตนเป็นคนฉลาด (อดุโน) พาลวามนเวอ วต เพราะความทีแห่งตนเป็นคนงั้นน เที่ยหนอ อิต ดังนี้ คนฺวา ไปแล้ว เชตวัน สทุ่ง พร้อม อถีติ ด้วยบุญ ฯ อาโรเข ดุ ทำอิ่นราบุตร ดำ คุจิ ซึ่ง ความเป็นไปต่างนั้น สตฺท แต่พระศาสดา อาโรเข กรรมแอแล้ว ฯ สทุๆ อ. พระศาสดา เทสน์ไถ เมื่อจะทรงแสดงมุ่ง ซึ่งธรรม ตสุ โสตปนุโธรสัส แด่โจรผู้เป็นโสตบันนั้น อท ตรีแล้ว คำส ซึ่งพระคาถา อิม นี้ว่า โส ตปนุโธ อ. บุกกลใจ พาโล ผู้เป็นคนโง่ มนฺยติ ย่อมสำคัญ (อดุโก) พาลู ซึ่งความทีแห่งตน เป็นคนโง่ โอ โปกโล อ. บุกกล้มปุตติ ปุตติโต วาปี เป็นผูลลาดได้บ้าง (โหติ) ย่อมเป็น เตน การ ณน เพราะเหตุนัน อ ส่วนว่า (โยน โปกโล) อ. บุคคลใด พาโล ผู้เป็นคนโง่ ปุติทมาณี เป็นผู