อุปวรรคณเวณร์ พระเถร : หน้า 172/229

ประโยค(ในภาพมีภาษาไทย) ประโคมหมู่ คันธีพระมาป์ถูกฎา อกพัทยเปลอ ภาค ๓ หน้าที่ 172 เรื่องอุปวรรคณเวณร์ ๓๕.๑๔/๑๐ ตั้งแต่ มาตลูปุโดะ ปณุสา นุนามานโว เป็นต้นไป. ปณ ก็ นุนามานโว อ. มาตนพืชว่านนทะ มาตลูปุโด ผู้เป็นบุตรของลุง อาสา เธริยา ของพระเถรนั้น ปฏิพทธจิตโต เป็นผู้มีจิตอันเนืองเฉพาะแล้ว ปฏิชาญ จำเดิม (สุตส เถริยา) กิสิฏาฏโต แต่กาลแห่งพระเถรนี้เป็นบูรพชาติ (อุตตา) เป็น สุตวา สคบแล้ว สุตสา เถริยา อาตวาดว่า ซึ่งความที่แห่งพระเถรนี้ เป็น ผู้มาแล้ว คณุตวา ไปแล้ว อนุวาน สู่อนวาน เถริยา อาณโมโต ปุรุตฺเธอ ก่อนกวา ว่ากราม แห่งพระเถรนี้นเทียว ปวิตฺุวา เข้าไปแล้ว กูฎิสุ กูฎิสุ สู่กระท่อมนัน นิสิโน แคบแล้ว เหตุฐานุณฺ ในกายใต้แห่งเตียง เถริยา เมื่อพระเถร อาณุตวา ม then (likely continuation after cut off)