บทสนทนาระหว่างพระราชาและอุบาสก : หน้า 45/229

ประโยค๒ - คำฉีพระมัญมาปฐมฤกษ์ ยกพื้นแล้วแปล ภาค ๓ - หน้าที่ 45 แล้วว่า อนุหาร ราชกาไว้อ อ. ความแห่งเรา ท. เป็นพระราชา ดุมเหห ถามโต จักเป็นอาการอันท่าน ท. รู้แล้ว อาจ ในวันนี้ ภวิสุติ จักเป็น อิติ ดังนี้ ๓ (อุปาสโก) อ. อุบาสก (อาน) กรรมทูลแล้วว่า มัย อ. ข้าพระองค์ ท. ชนาม ย่อมรู้ คุมหากิ ราชกวี่ ซึ่งความที่แห่งพระองค์ ท. เป็นพระราชา สถา ปี แม้นกลา ทุกเมื่อ อิติ ดังนี้ ๓ (ราชา) อ. พระราชา (อาน) ตรัสแล้วว่า เออ ครับเมื่อ ความเป็นอย่างนี้ (สนุนฺ) มีอยู่ ปฏิมาวิสา ไว้น้อนมิได้ก่อน ตว.อ. ท่าน นิสินโน นั่งแล้ว สนุกืก ในสำนึก สตฺ ของพระ ศาสดา ทิสวา เห็นแล้ว ม ซึ่งเรา น อุตุโน ไม่ลุกขึ้นแล้ว กษมุ เพราะเหตุอะไร อิติ ดังนี้ ๓ (อุปาสโก) อ. อุบาสก (อาน) กรรมทูลแล้วว่า มาหราช ข้ามพระมหาราชเจ้า อหอ ข้าพระองค์ นิสินโน นั่งแล้ว สนุกืก ในสำนึก อดุลราชสุด ของ พระราช ผู้เสด็จ ทิสวา เห็นแล้ว ปกตราชา ซึ่งพระราชาในประเทศ อุตุหนฺโท ลุกขึ้นอยู่ อ.อราโว พึงเป็นผู้คารพ สตฺ ธิ ในพระ ศาสดา ภวอยู่ พิสูเป็น สุมฺมา เพราะเหตุนี้ องอ. ข้าพระองค์ น อุตุที ไม่ลุกขึ้นแล้ว อิติ ดังนี้ ๓ (ราชา) อ. พระราชา (อาน) ตรัสแล้วว่า โก คุุณอัญจริญ (เออ วรุฏ) อ. เรื่องนั้น โทด จงมีกิเด เออ วรุฏ อ. เรื่องนั้น กิณฺจ จงยังมิดา กิร ได้ยินว่า คุมเห อ. ท่าน ท. กุสลา เป็นผู้ล่าว อุตคณุตาน ใน ความเจริญและความฉิบหายมี Usage ความเจริญ ท. ฯุธรรมภิสมปริบัติน