การตีความพระคาถาในธรรมชาติ : หน้า 117/229

ประโยค- คำขีชรามผํทถูกต้อง ยกพักแปล ภาค ๓ หน้า 117 ธมมั whichธรรม อาท ตรัสแล้ว คำ ซึ่งพระคาถา อิ้ม นี่ว่า รตติ อ. ราตรี ชาถโร โกศาโต บุคคลสูด ของบุคคลผู ติ้นอยู่ ที่จาก เป็นธรรมชาติวา (โหติ) ย่อมเป็น โยชน อ. โยษ์สนตุสูป บุคคลสูด ของบุคคล ผู้ตื่นอยู่ ที่มา เป็นธรรมชาติวา โหติ ย่อมเป็น สาธารณ อ. สงสาร พาลาน ชนาน ของชน ท. ผู้เป็นพาล อวิชาญ ผู้ไม่รู้แจ้งอยู่ สาธุมจึง ซึ่ง พระสัทธรรม ทีม จะสมภาพยาว (โหติ) ย่อม เป็น อิติ ดังนี้ ฯ (อุตโต) อ. อรรถว่า รตติ นาม ชื่อ อ. ราตรี เอะนั่น ติยามมุตตา ว เป็นธรรมชาติมิยาม ๓ เป็นประมาณเที่ยง (โหติ) ย่อม เป็น ปน แต่ว่า (รตติ) อ. ราตรี ชาครนตุสล บุคคลสูด ของบุคคล ผู้ตื่นอยู่ ที่มา เป็นธรรมชาติวา โหติ ย่อมเป็น คือว่า ขาย ย่อม ปรากฏ ทิตฐิตุณา วิย หุฏาวา เป็นปรากฏว่าว่าคุณด้วยสองและคุณด้วย สาม (บุคโล) อ. บุคคล อุดม มุนดิสฺุ สุขี โภติ ยอา สุริยฤกษณะ สมปวีรุตก์ สมาน โมหุสฺุโติ ผู้เที่ยอจรกันมาก ผู้ กระทำชั่งดนให้เป็นอาหารของหมู่แหงเรือด นอนกลิ้งเกลืออยู่ เพียงใด แต่ฉันขึ้นไปแห่งพระอาทิตย์ดกี สุกโชฺ ภูจิตวา สิริสนาน สุบาโน กามโภคิปี ผู้บริโภคช่างตามโดยปกติ ผู้บริโภคแล้วชั่งร้อนจะอันดี นอน อยู่ บนที่เป็นที่นอันอันเป็นสุทธิ ฯ ชานาติ ย่อมไม่รู้ สุตสา รตุตา ทิตาว ซึ่งความที่แห่งราตรีนั่น เป็นธรรมชาติวา ปน ส่วนว่า