ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค: คำใบ้พระรามปาฎิยกฤด จกัทพักเปล ภาค 3 หน้าที่ 107
ไปอยู่นั้นเที่ยว ภคช อ.ภัณฑ์ ปกติ เป็นภัณฑ์สุจิแล้ว อโหสิ ได้เป็นแล้ว
โส ปูริโส อ.บุญนั่น อบเอนอวา นำไปปราสนแล้ว ภาคชึ ซึง
ภัต โดก หน่อยหนึ่ง อนุญาติ ภควา ว กระทำ ให้เป็นภัตไม้เป็นคนเทียว ภูษบูสโต บริโภคอยู่ ที่สุวา เห็นแล้ว อูชิก ซึ้ง
บุคคลผูเดินทางไกล เอก คนหนึ่ง(อาหาร) กล่าวว่าแล้วว่า มยา อบนี้ดี
โส โภ ภาคชึ อ.ภูมินิทู ภควชาไม่เป็นคน หน่อยหนึ่ง อน
ข้าพเจ้าขำไปปราสนแล้วนั่นเทียว อดู มีอยู่ สามะแนะนาย คำ อ. ท่าน
คหฤทวา ถือเอาแล้ว ภควา จงบิโกดิต อิติ ดังนี้ โส อูชิก โก
อ. บุคคลผูเดินทางไกลนั้น คุณคือวา ถือเอาแล้ว ภูชิ บริโภคแล้วๆ
คิดโธโร ปูริโส อ.บุญมั่นนอกนี ภควติวา บริโภคแล้ว บีติวา
หว่านไปแล้ว คฤมภูมุศิ ซึ่งกำแห่งภ คำ หนึ่ง อุปก โลน้า
วิญาลดวตา ข้อนแล้ว มูข ซึ้งปาก อนสุสาเวส ยงบุคคลให้ดับ
ตามแล้ว ติกภูตุฏ ๓ ครั้งซ่า นาคา จ.อ. เทวา ท. ด้วย อวิสิฏดา ผู้อยู่
ทันแล้ว นึกปิยเทส ในประเทศแห่งแม่น้ำ อิมสุมิ นี้ สุนททว จงฟัง
วนั้น ซึ่งคำเม ของข้าพเจ้า ราชา อ.พระราช คฤคฤกาม เป็นผู้
ใคร่เพื่ออันกระทำ อานิ ซึ่งอาจญญาม ยาแก้เข้า (ฤดูา) เป็น
มั ย้ำข้าพเจ้า อนามเปลี ใบรู้ทางแล้ว (วาดน) ด้วยคำว่า ควา
อ. ท่าน อาหาร จงนำมา อรณดํฤ คึดจินเหยอานิม่อสีเพียง
ดังว่าสิ่งอูณ สฤทธิ พร้อมภูษาอัด ด้วยดอกโคมมุทธาและดอก