ประโยคในคัมภีร์พระธรรมบรรทุก : หน้า 155/229

ประโยค๒ - คัมภีร์พระธรรมบรรทุกถูกเถือ ยกพื้นเปิด ภาค ๓ - หน้าที่ 155 กำพร้า (อิส) ย่อมเป็น อิทธิ ดังนี้ มะ กะเราะ อะ อ. เรา ทุคโต เป็นผู้ถึงแล้วซึ่งความลำบาก (อมภี) ย่อมเป็น นอว หามได้นันเทียว หลักปู่ เป็นคนขัดสน (อมภี) ย่อมเป็น น หามได้ องค์ อ. เรา สุขปู่โต เป็นผู้ถึงแล้วซึ่งความสุข มหุทรโน เป็นคนมีทรัพย์มาก อุปมีย่อมเป็น ห เพราะว่า สลุตวิธีรธนานิ อ. อริยทรัพอันมี อย่าง ฯ ท. อามิเนี เหล่านี้ (อุตตานิ) อันพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ แล้วว่า เอว ธนา อ. ทรัพย์ ฯ ท. เหล่านี้ สทุธาน จ คือ อ. ทรัพย์ คือสิลด้วย พีธี (ธน) จ คือ อ. ทรัพย์คือสิริตด้วย โอตุปูปัย ธน จ คือ อ. ทรัพย์คือโตฏับด้วย สูตรน จ คือ อ. ทรัพย์คือสุดด้วย จาโค (ธน) จ คือ อ. ทรัพย์คือจะกะด้วย ปญฺญา ฯ สตฺถม ธน จ คือ อ. ทรัพย์คือจตุด้วย ปลูญา ฯ สตุตม์ ธน จ คือ อ. ทรัพย์นี้ ฯ คือปัญญาและ อติฺมิ์ มัยย์ ยสฺุ ปุคคลสูต แก่บุคคลใด อิตฺถิยา วา คือ แก่หญิงหรือ ปริสสุ วา คือหรือว่า แก่รษูบ (ปุณฺกิตา) อ. บันฑิต ท. อานา เรียกแล้ว ต ฯ ปุคคล ซึ่งบุคคลนั้นว่า อตฺถูโก เป็นคนบังสนาหมิได้ อิติ ดังนี้ ชีวิต อ. ชีวิต คศุล ปุคคลสู ของ บุคคลนั้น อโมแม เป็นธรรมๅชฺไม่เปล่า (โหติ) ย่อมเป็น อิทธิ ดังนี้