การสื่อสารทางศาสนาในพระเฑียร : หน้า 184/229

ประโยค เรื่องอิทธิ ๑๓๑.๕๕/๕๘ ตั้งแต่ เอกสุวิที วิวัส สุทธิสนสุสุต เป็นคันไป. ให้ ความผิดวา่า เอกสุวิที วิวัส ไว้นึง มุจิสสุสุต อภญฺณ์โร อายฺสุมา ลคฺขณะดุโร จ อ. พระเฑียรชื่อว่าลักขณะ ผู้มีอายุ ผู้มีในภายใน แห่งพันแห่งสุวิด้วย(อายฺสุมา) มหาโมคคลาลนต- เถร จ อ. พระเฑียรชื่อว่ามหาโมคคลาลนตะ ผู้มีอายุด้วย โดนรบุติ ขามลงอยู่ คิณฺภิฤกษฺโต จากภฺุษาื้อว่า ชำฺภกฺฤฺณา (จินฺณนา) ด้วยอ้อน คิดว่า ม ย อ. เรต อ. เจ คีมาสาม จักเที่ยวไป ปิณทาย เพือนินบาตร ราชเญ ในเมืองราชคฤฑ อิต ดั่ง นิ สตฺ เธส ว เธส ในพระเฑียร ท. เหล่านันหนา มาโมคคลาลนตา อ. พระเฑียรชื่อว่ามหาโมคคลาลนตา อายฺสุมา ผู้มีอายุ ทีศา เห็นแล้ว อทิปิโด ซึ่งอันโปรด เอก คนหนึ่ง อากัส ได้กระทำแล้ว สติ ซึ่งอันยิ้มแย้ม ปาติ ให้เป็นธรรมชาติ ปรกูณ ๆ อก ครั้งนั้น ลุกขณดุโร เ อพระเฑียรชื่อว่าลักขณะ ปุจิจิ ถามแล้ว การนี้ ซึ่งเหตุว่า อาโส แน่ะผู้มีอายุต่อ อ. ท่าน กโรส ย่อมกระทำ สติ ซึ่งอันแย้ม ปาติ ให้เป็นธรรมชาติปรกูณ สมา เพราะเหตุอะไร อิต ดั่งนี้ น มหาโมคคลาลนตุโกะ พระเฑียร ชื่อว่ามหาโมคคลาลนตุโกะ (มหาโมคคลาลนตุโกะ) อ. พระเฑียร ชื่อว่ามหาโมคคลาลนะแน (อาหา) กล่าวแล้วว่า อาโส แน่ะผู้มีอายุ