ประโยคคำฉิมพระมามัชฌิมา - หน้า 56 : หน้า 56/229

ประโยค๒- คำฉิมพระมามัชฌิมา ยกคัทแปล ภาค ๓ - หน้า 56 ๑๒.๒๕/๓๘ ตั้งแต่ สุตกา ว่า พิศาลณีย วา นิสีท เป็นต้นไป. สุตกา อ. พระศาสดา (วางหวา) ตรัสแล้วว่า คุตอ อ. ท่าน พิ- สาตา นิสีท วาง งนั่ง ในบ่ายอกแห่งมณฑิวาม ปรฤตตุท (นิสีท) วาง งนั่ง ที่ภูเขาลูอกอภิคม ปรอถก วา ปณ นิสีท ก็RRือว่า งนั่ง ที่ จักรวาลอิ อห อ. เรา พุทโธ นาม ชื่อว่าผู้เป็นพระพุทธเจ้า สกโกมิ ย่อมอาจ ติ มม สถาที เพื่อคับท่านให้ดิบ ซึงเสียงของเรานั้น ดิติ ดังนี้ มหาชนพุทธนร คถวา ฯเออ โดย ว ธ ราววก้ำจับ แล้ว ที่ลำต้นของต้นหว้าใหญ่ ให้หวั่นไหวอยู่ด้วย อมฤภาพ วสสนโต วิจ จราวว่า รวงรังงับนเป็นนมตะให้ฮดอยูด้วย อาริจิ ทรงเริ่มแล้ว อนุญฺพิโมกิ ทีงอนุญฺพิโมกา เทศโน เพื่ออนรงแสดง ธมฺม ซึ่งธรรมว ปน ก็ สมฺุสมุทฺเน ครั้นเมื่อพระสมาสมุทรา เทสนาโด ทรงแสดงอยู่ ธมม ซึ่งธรรม ชนา อ. ชน ท. ปรุโต จิตา ปี ผู้อยู่ แล้ว ข้างหน้าก็ดี ปุนโต จิตา ปี ผู้อยู่แล้ว ข้างหลังดี זכุภาพสตะ ดุกวาพสุตา อติฏิภิญฺา จิตา ปี ผู้อยู่แล้ว แล้ว ก้าวล่วง ซึ่งอร่อยแห่ง จักรวาล ซึ่งพ้นแห่งจักรวาลดี อนุวฺญาณ จิตา ปี ผู้อยู่แล้ว ใน ภพชื่ออาณาญตะคี วนฺฏคุย ย่อกล่าวว่า สุตกา อ. พระศาสดา โอโลเกติ ทรงแสดงอยู่ มังอว ชึ่งรานันเทียว เทสติ ทรงแสดงอยู่ มุมม ชึ่งธรรม มยฺหอว แก่เรานั้นเที่ยว อดี คัน นี้ หรือ แท้จริง สุตกา อ. พระศาสดา ตติ ปุคคล โอโลเกตุ วิช อ งทรงเป็นผู้เพิ่งวัลแล้ว