ปรัชญาแห่งการพัฒนาความรู้ : หน้า 201/229

111-112/113 ตั้งแต่ ศฺฏา อิมาสฺมึ สวา คฤทฺธา คฤทฺวา เป็นดังไป. สวา อ พระสา คฤทฺวา คฤทฺวา ครับตรัสแล้ว ปุพพมึ ซึ่ง กรรมในก่อน อสส เปดสส ของปรแตนํ อม ซึ่ง (วฏวา) ตรัสแล้วว่า ภิกขวา คู่อื่นภิกษุ ท. สิปฺปา อ. ศิลปะ หรือ อิสสริยา วา หรือว่า อ. ความเป็นใหญ่ อุปปชฺฌตา เมื่อจะเกิดขึ้น พลสส นาม ชื่อว่าแก่คนพาล อุปปชฌต ย่อมเกิดขึ้น อนุตถยา เพื่อความจินaih มิใชความเมตติ หิ ว่า พาโล อ. คนพลาส คฤทฺตา วา ได้แล้ว สิปฺปา วา ซึ่งคำปละหรือ อิสสริยา วา หรือว่า ซึ่งความเป็นใหญ่ โรโณ ย่อมกระทำ อุตฺตโน อนุตฺถอว อิธความจินายมิใชความเมตตา แก่คน้นเทียว อติ ดังนี้ คนสนิท พฤฏฺฐานํ มูเลา เทสนโต เมื่อ ขะทรงสิงด๋อ แล้วสนิท แลกฐังธรรม อาท คฤทฺธา แล้วกล่าว คำว่า คำ ซึ่ง พระคาถา อิมิ นีว่ อนุตฺตา อ. ความเป็นคืออันรู้ แจติ ย่อมเกิด พาลสส แก่คนพาล อนุตฺตาย เพื่อความจินาย มิใชความเมตติ ยาวเทวา เพียงได้เทียว (ตฺถ อนุตฺตา) อ. ความเป็นคืออันรู้มัน มูฬึ ยงปัญญา ชื่อว่ามูทรา อสสส พาลสส ของคนพาลนั้น วิมตยํ ให้หยกไปอยู่ หนุติ ย่อมฺมา สุกํ ส่วบๆคลง พาลสส ของคนพาล (ดาวเทวา) เพียงนั่นน่ะ เทียว อติ ดังนี้ ๆ