คำฉีชุมพระสุทธิโกยกะลา : หน้า 229/229

ประโยค - คำฉีชุมพระสุทธิโกยกะลา ยกพักเปล ภาค ๑ หน้า ที่ 229 อดิ ชื่อว่าจิตติวิกา นิจพาน อ. พระนิพพาน อุปจารวิกา โกย อดิ ชื่ออุปจารวิกา เตสง วิภาเกษะ ในวิภา ท.เหล่านั้นหนา กายวิวิกา อ. กายวิวิกา วิบุตรเทา คงสงกิซ ซิ่งการลุกลี้ลั้งด้วย หมู่ จิตดูวิวโก อ. จิตดูวิวโก วิไเนเท ย่อมบรรเทา กิเลสสงกิซ ซึ่งการลุกลี้ลั้งด้วยกิเลส อุปวิกโก อ. อุปวิกกา วิเนเท ย่อม บรรเทา สุขบารสสุขนิ คี ซึ่งการลุกลี้ลั้งด้วยสงสาร กายวิวิกา อ. กายวิวิกา ปจโย เป็นปัจจัย จิตดูวิวิกา สะแห่งจิตวิวิกา โหติด ย่อมเป็น จิตดูวิวิกา ปจโย เป็นปัจจัย อุปจารวิกา สเลออุบิเกว โอหัว ให้อุบาย กายเป็น ปัจจัย จิตดูวิวิกา สงสาส แห่งอุปวิกโก โหติด ย่อมเป็น จ จริงอยู่ เเดว วนับ อ. คำนวณ กายวิวิกา อุปจารุณากายาน เนกกุญมานรกิทิน ปุคคลานุ (โหติด) จอ. กายวิวิกา ย่อมมีแก๋บุคคล ท. ผู้กายค้นหลักอกแล้ว ผู้ยินดีแล้วในเบนก้นมะด้วย จิตดูวิวิกา เปรติสุขจิตตนุ่น ปรม โวทนุปจุดคาน ปุคคลานุ (โหติด) จอ. จิตดูวิวิกา ย่อมมี แก่บุคคล ท. ผู้จิตอันหมดจดครบแล้ว ผู้บรรลู แล้วซึ่งความง่วงแระอย่างยิ่งด้วย อุปวิกโก ย่อมมี แก่บุคคล ท. ผู้ไม่ มือปิ ผู้คริ แล้วยังพระนิพานอันมีสงสารไปปรารถแล้วด้วย อดิ ดังนี้ (สรีรูปดูคตรา) อันพระเจดษื่อมัสรุตู ปสู้ไป แล้าสำแล้ว พุทธโย พิงพอพูน คือว่า วทาเมย พิงเจริญ วิวิก ซีงวิกา ติวิธี อนิมอย่าง ๓ อัน นี้ คือว่า อุปสมโพช พิงเข้า ถึงแล้ว(อิม ติวิวิกา) ซึ่งวิกา อนิมอย่าง ๓ นี้ วิริยะ พิงอุทิ อิต ดั่งนี้ (ปกสา) แห่งทวา เวมрд อิต ดั่งนี้เป็นต้น ฯ คำฉีชุมปฤทธิ์ถูกฉายก์ศัพท์แปล ภาค ๑ จบ