คำญี่ปุ่นพระบรมปฏิญาณ : หน้า 17/229

ประโยค๒ - คำญี่ปุ่นพระบรมปฏิญาณ ยกที่พิมพ์แปล ภาค ๑ หน้า ๑๗ ซึ่งการต้อนรับ (วาจา) เมื่อคำว่า อิตาเร ตาปา อ.คามส ท. เหล่านอกนิ (วสนุตติ) ย่อมอยู่ กำ ธาน ณ ที่ไหน อิตา ดังคนี้ (อาริยเม) อันอาจารย์สุดเด่กล่าแล้ว อนท์ เรียนแล้วก็ ได้ยินว่า (เต ตาปา) อ.คามส ท.เหล่านี้ วสนุต ย่อมอยู่ อุตกุฎฐาน ในที่โนน อิตา ดั่งนี้ ๆ เตติ ตาปา อ.คามส ท. แม่เหล่านั้น สุดา ฟังแล้ว อาจิรสุต อาคตาว่า ซึ่งความที่แห่ง อาจารย์เป็นผู้มาแล้ว สโมรักณะ ประชุมกันแล้ว ตกคอจวบ ในที่นั้นนั่นเทียว ทุฎฐ จอ ถูณอ โอฤท อุณฺโหทิ ซึ่งน้ำอุ่นร้อน อาจิรสุต แก่อาจารย์ อาทิ ได้ถวายแล้ว ผลกสิ่งไม่ใหญ และผลไม้น้อย ๆ ต้นบาเถา ในขณะนั้นนั่นเทียว โรโค อ.โรโก อุปม เข้าปสงบอิสระแล้ว ๆ โอภ เดาสวดปาโล อ. พระดาบสพระนามว่าอาสนะนั้น สุดาน- วุโณ เป็นผู้มีวรณะเพียงดังว่าระนะแห่งทอง กตัปหนอเอา โดย วันแม้เล็กน้อยนั่นเทียว อโส ได้เป็นแล้ว ๆ อก ครั้งนั้น นารโท อ.อามาตย์ชื่ออานารยะ ปูจิ เรียกามแล้ว น สวดาปส ซึ่งพระ คาบพระนามว่าศะนั้นว่า เกลี ข้าแต่พระคาบสือว่าเกลี ภาว ผู้มีโชค คู่ อ. ท่าน ชิตขวน ละแล้ว มนุษสนิท ราชา ซึ่งพระราชผู้เป็นองค์แห่งมนุษย์ สุพากัม- สมุทีน ผู้ยลสมบัติอันสัตว์พึงใคร่ทั้งปวงให้สำเร็จ รมมิ ย่อมยินดี อสุสม ในอาศรม กปูปสุส