พระธรรมปฏิทา: ความฉลาดและปัญญาในพระพุทธศาสนา : หน้า 152/229

ประโยค- คำนี้พระธรรมปฏิทา ทองถูกอก ยกพัทธเปล ภาค ๑ หน้า 152 แก่ความเป็นแห่งคนฉลาด องคุณทิวา เรียนเอาแล้ว ต โอวาท ซึ่ง โอวาทนั้น ปุณฑิโต ว เป็นคนฉลาดได้หรือ ปุณฑิตโต ว หรือว่า เป็นคนฉลาดว่าได้ โอวิ ย ยอมเป็นฯ (อุตโต) อ.อรรถว่า จ ส่วนว่า โย ปฏิกลโ อ. บุกคำโล มาโล เป็นคนโง่ สมาน เป็นอยู่ ปุณฑิตามิ ว เป็นผู้มความสำคัญวาด เป็นคนฉลาดเทียว เอ๋ ย่างว่าน่า องโวิ โอปุณโโล อ. บุตรอัน โก คือ อ. ใคร พาหสุโต เป็นผู้มีพระพุทธเจ้านัดตับแล้วมาก ชมภูโก เป็นพระธรรมกถิก วิทยโร เป็นผู้ทรงชีวิตนัย ฯ ฯ ฯ เป็นผู้มีวะเป็นเครื่องกล่าวว่าซึ่งคุณเป็นเครื่องกำลังกล สทิโส เช่น กับ มยา ด้วยเรา อุดิ มีอยู่ อิต ดังนี้ โอวิ ย ยอมเป็น โอปุณโโล อ. บุตรคน อุปสมุกนโต ไม่เข้าปหาอย อปูรปนโโต ไม่เข้าไป นั่งใกล้อยู่ อนุป น เป็นบุตรอัน ปุณฑิตอ น ปุณฑิต ผู้อดา น อวคุณาติ อ่อนโยนไม่เรียนเอานั่นเทียว ปริยุตติ ซึ่งปริยติน ฯ ปฏิฤติ ปรุฤติ ย่อม ไม่ยิ่งการปฏิบัติให้เต็ม ปุณฑิตอ ย่อมึง เอนุติ พาลาวเอว ซึ้ง ความเป็นแห่งบุคคลผู้โดยส่วนเดียวกันนั้นเทียว โอช ปุณโโล อ. บุตรนั่น (โอทิต) ย่อมเป็น คุณจินกโว โว วิ ราวะ อ. โอรุตำลายังบ่งปม (อิติ) ดังนี้ (ปททุกสุข) แห่งหมวดสองแห่งบว่ากว่า ส เว พาโล อิติ ดังนี้ ฯ เทน การเทน เพราะเหตุนี้ั้น (ววิน) อ. พระดำรัสว่า สวา พาโล วจติ อิติด ดังนี้ (ภควา) อนพระผู้มีพระภาคเจ้า ตุ๊ด ตรัสแล ฯ