ความหมายของกรรมและปีติในพระพุทธศาสนา : หน้า 171/229

ประโคม - คำฉิรหัสรามมที่ถูกต้อง ยกพ้นเปิด ภาค ๓ - หน้าที่ 171 (อุดโถ) อ. อรรถว่า (ปุณณโถ) อ. บุคคล กฤตา กระทู้ แล้วมนุซึ่งกรรม ย.ใด คือว่า เทวมนตรีสมุตติ ซึ่งอาจารย์ในอังสมบัติ แห่งทวาดและมนุษย์ ท. ด้วยนั้นเทียว ยังสมบัติคือพระนิพพานด้วย ให้นับเกิด คือว่า สุขุริยะ อันมีสุขเป็นกำภ์ น อนุฌปติ ย่อม ไม่เคือนร้อนในภายหลัง อดใจ ที่แท้ (โอษฐ์ ปุณณโถ) อ. บุคคลนั้น ปีติวนะ ปิติใจ ย่า ชื่อว่าเป็นผู้บื๋อเก่าแล้ว เพราะกำลังแห่งปีติด้วย สมมุติสุขา จ. ชื่อว่าเป็นผู้มีใจดี เพราะกำลังแห่งความ สมมุติด้วย หฤทวา เป็น (อุตตโน) อนุสริตามสุขีคุณ ในขณะ แห่งตามระลึกแล้วและตามระลึกแล้ว คือว่า ปีติสมุสสุขาโต เป็นผู้มีปีติและสมมุติอันเกิดแล้ว อาตดี ต่อไป หฤทวา เป็น ปฏิสุทธิ ย่อมสวย วินัย ซึ่งผล วิจูรณมุเอกา ในธรรมอันดานนี้แล้วนั้น เทียว คำ มุ่ง อ. กรรมนัน กฏ อนุบุคคละทำแล้ว สาธุ เป็น กรรมยังประโยชน์ให้สำเร็จ คือว่า สุขุริ เป็นกรรมดี คือว่า ลิสิฏิกา เป็นกรรมสละสุขาย (โหวตี) ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ ตดก ปทส ในบท ท. เหล่านั้นหนา (ปกฏาวุสส) แห่งมงคลสองแห่งว่า ย กฤตา อิติ ดังนี้เป็นต้น ๆ