น้ำใจแม่และการตัดสินใจลาออกจากการบวช : หน้า 34/580

Bssumaประช น้ำใสใจจริงจากมารดา ကက คิดจะลาสิกขา แต่ไม่กล้าบอกใคร รุ่งเช้า สามเณรตัดสินใจถือ บาตร ออกเดินทางไปบ้านของโยมแม่ตามลำพัง พลางเปิดเผย ความในใจทุกอย่างและขออนุญาตลาสิกขา แต่เนื่องจากโยมแม่ อยากให้สามเณรเป็นอายุของพระศาสนา จึงแสดงโทษมากมาย ในเพศฆราวาสให้ฟัง สามเณรก็ยังยืนยันจะลาสิกขา โยมแม่จึงขอขยายเวลาออกไปว่า “ถ้าเช่นนั้น ขอให้ ลูกเณรเป็นเนื้อนาบุญให้กับโยมแม่ในเช้าวันนี้ก่อน แล้วค่อย ลาสิกขา” สามเณรยอมตามใจโยมแม่ ขณะที่อุบาสิกากำลังจัด อาหารอยู่นั้น ยักษิณีนึกถึงสามเณรว่า กำลังทำอะไรอยู่ เมื่อรู้ ว่าสามเณรกำลังจะลาสิกขา นางรีบเหาะมาห้าม แต่วิธีการ ห้ามของนางอาจจะดูน่ากลัว ให้เราดูที่เจตนาเป็นหลัก ส่วนวิธี การเป็นเรื่องรอง นางคิดว่า “ถ้าหากสามเณรลาสิกขา ต่อไป เราก็จะไม่ได้บุญ อีกทั้งจะไม่ได้รับความเคารพยำเกรงจาก พวกยักษ์และเทวดาอีกต่อไป” เมื่อเหาะมาถึง นางจึงเข้าไปสิงร่างของสามเณรทันที สามเณรมีนัยน์ตาเหลือกค้าง น้ำลายฟูมปาก นอนดิ้นไปมาอยู่ บนพน อุบาสิกาเห็นอาการแปลกๆ ของสามเณร จึงร้องตะโกน