ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 533/580

ธรรมะเพื่อประชา ก่อเวรเพราะ ว า ท ก ร ร ม ๕๓๒ ในโลกนี้ สิ่งที่จะบั่นทอนกําลังใจของคนเราได้มากคือ คําพูด คําพูดที่ตัดกําลังใจหรือกดใจผู้ฟังให้ต่ำลง ทำให้ผู้ฟังรู้สึก ระคายหู ก่อให้เกิดความไม่พอใจความขุ่นมัวโกรธเคือง และยัง เป็นวาทกรรมที่ก่อเวร ทำให้ผูกพยาบาทจองเวรกันอีกด้วย ซึ่ง การผูกโกรธผูกพยาบาท จะทำให้ใจกระสับกระส่ายไม่เป็นสมาธิ นอกจากนี้หน้าตาก็ยังเศร้าหมองไม่ผ่องใส ไม่น่าเข้าใกล้ ใครๆ ต่างถอยห่างไม่อยากจะคบหาสมาคมด้วย ธาตุสีในร่างกายก็ เกิดวิปริตเสียสมดุล ลมหายใจก็จะหยาบ คนที่เก็บความโกรธไว้ ต้องทุกข์ร้อนใจทุรนทุรายหาความสุขไม่ได้ ฉะนั้นถ้าปรารถนา จะดับทุกข์ต้องดับความโกรธ โดยหันมาเจริญสมาธิภาวนา หากทำเช่นนี้ เราจะได้รับความสุขอันเกิดจากสมาธิอย่างแน่นอน มีวาระพระบาลีที่ปรากฏใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ว่า “เย เวร์ อุปนยฺหนฺติ เวร์ เตสํ น สมุมติ เย เวร่ นูปนยุหนติ เวร์ เตสูปสมฺมติ เวรของผู้จองเวร เวรของผู้ไม่จองเวร ย่อมไม่ระงับ ย่อมระงับได้” การผูกโกรธอาฆาตพยาบาทจองเวรกันนั้น ไม่ใช่วิสัย ของชาวพุทธ และยังก่อให้เกิดโทษอย่างมหันต์อีกด้วยทั้งใน ภพนี้และภพหน้า ตลอดจนชีวิตอันแสนทุกข์ทรมานยาวนานใน