ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 397/580

ธรรมะเพื่อประชา ประพฤติธรรม คือเรื่องสำคัญของชีวิต ๓๕๖ ราชสมบัติ ทรงปลงพระเกศาและพระมัสสุ ทรงครองผ้ากาสาว พัสตร์ เสด็จออกผนวชเป็นบรรพชิตในศาสนาของพระศรีอริย เมตไตรย เมื่อผนวชแล้วทรงตั้งพระทัยมั่นในการปรารภ ความเพียร ในที่สุดพระองค์ทรงสมปรารถนา ได้บรรลุธรรมเป็น พระอรหันต์ นี่คือยุคสมัยของผู้มีบุญ เป็นยุคที่โลกธาตุสว่างไสวมาก เป็นพิเศษ เพราะมนุษย์ทั้งโลกต่างรักษากุศลกรรมบถ ๑๐ ประการ ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักขโมย ไม่ประพฤติผิดในกาม ไม่พูดเท็จ ไม่พูด ส่อเสียด ไม่พูดคำหยาบ และไม่พูดเพ้อเจ้อ ทุกคนมีวาจาสัตย์ มีความไว้วางใจกันและกัน อีกทั้งไม่คิดโลภอยากได้สิ่งของของ คนอื่น ไม่คิดพยาบาทปองร้ายคนอื่น และเป็นผู้เห็นชอบตาม ทํานองคลองธรรม ทำให้ผู้มีบุญมีบารมีลงมาเกิดกันมาก นรก ประหนึ่งว่าจะร้าง ส่วนบนสวรรค์จะหนาแน่นไปด้วยเหล่า เทพบุตรเทพธิดา สําหรับผู้ที่ตั้งใจปฏิบัติตามคำสอน ต่าง บรรลุธรรมหมดกิเลสเป็นพระอรหันต์ เข้าสู่อายตนนิพพาน กันมากมายนับไม่ถ้วน เพราะฉะนั้น ให้รับรู้ว่า โลกของเรายังไม่ถึงกาลอวสาน ภายในปีสองปีหรือร้อยปีนี้ โลกมีเสื่อมถอยลง และเจริญ รุ่งเรืองขึ้นตามยุคสมัย อย่างไรก็ตามเราไม่ควรประมาท เพราะ